DE GESCHIEDENIS VAN DE ARMENZORG
verder niet, waarschijnlijk in de hoop en verwachting dat de bedeling binnen korte tijd toch wel
hervat zou worden. Een enkele bedeelde waagde het de armbestuurders een grote mond te geven,
zoals de vrouw van A. Steketee, die op 10 april 1900 de regentenkamer binnenstoof en tegenover
de heren achter de tafel haar hart luchtte. De secretaris van het armbestuur noteerde: Vrouw
A. Steketee wier geldbedeeling wegens schoolverzuim van een harer kinderen is ingehouden, geeft
met groote brutaliteit te kennen, dat zij er voor bedankt hare kinderen te laten mishandelen, dat zij
ze dus niet verkiest ter school te sturen." (65)
In deze straffe aanpak van het schoolverzuim waren de armbestuurders overigens niet erg conse
quent. In veel gevallen stonden ze het verzuim zelfs toe, indien bijvoorbeeld bleek dat de kinderen
van de bedeelden voor het werk onmisbaar waren. Zo kreeg de weduwe J. Albert in 1872 toestem
ming om haar jongste dochter de school ,,te doen verzuimen, ten einde haar het veldwerk te
doen leeren." (66)
Het armbestuur zag goed in dat schoolverzuim niet slechts door strafmaatregelen kon worden
beperkt, maar dat ook positieve stimuli noodzakelijk waren. In samenwerking met het in 1868
opgerichte Comité tot wering van het Schoolverzuim"dat vanaf 1872 nauwkeurige statistieken
over het plaatselijk schoolverzuim bijhield en publiceerde, bedacht het verschillende manieren om
het schoolbezoek te bevorderen. Voor de wezen- en armenschool stelde men het volgende
beloningsysteem op:
- geen verzuim boekengeschenk 1,50 op een spaarbankboekje
- 1-5 verzuimen boekengeschenk
-0-10 verzuimen getuigschrift. (67)
AAMEkEABOEKJE
DER
TE
GOES.
Gebrek aan onderwijs en geld-
verkwisting golden als hoofdoor
zaken van de armoede. Wezen en
kinderen van bedeelde ouders
werden dan ook verplicht onder
wijs te volgen. Regelmatig school
bezoek werd betoond met een bij
drage op het spaarbankboekje van
het kind: twee vliegen in één klap.
V
J
69
