A.P. BUIJS
Schematisch kaartje van het industriegebied langs het kanaal te Goes. tekening door de auteur)
Nu was "Stad Goes" lang niet de enige garancine-fabriek in Zeeland. Zo was er in Zierikzee de
fabriek van Ochtman van der Vliet Co, in Middelburg was de N.V. Middelburgsche Garancine
Fabriek gevestigd, terwijl in Wilhelminadorp de fabriek van I.G.J. van den Bosch en J.C.
Kakebeeke stond. Al deze fabrieken dateren van rond 1850. In Zierikzee vinden we de
machinefabriek van Van Nardten en Lückerhof, die werktuigen voor mee- en garancinefabrieken
vervaardigde. De meekrapbewerking was een bedrijfstak die in de jaren 1850 tot 1865 een bloeitijd
doormaakte.
Terug nu naar de fabriek van Van Renterghem.
Het proces van de garancinebereiding is weer uitgebreid beschreven door Albert Willem in zijn
autobiografie. Grondstof was meekrappoeder. Een afgewogen hoeveelheid van dat poeder werd in
hoge kuipen gebracht die gevuld waren met sterk verdund zwavelzuur. Door stoomverwarming
werd het mengsel onder voortdurend roeren aan het koken gebracht. Er ontstond dan een brij, die
na zekere tijd door brede pijpleidingen werd afgevoerd naar onder de kuipen staande langwerpige
bakken. In deze bakken bevonden zich wollen filters waar het zwavelzuurhoudend water doorheen
lekte. Als de massa voldoende was ingedikt werd deze geschept in langwerpige wollen zakken die
voor de helft werden gevuld. Dan werden ze dicht geslagen en in de hydraulische pers opgestapeld
om geperst te worden. De geperste garancine- koeken werden in de snijmolen in stukken gesneden
en nogmaals gedroogd. De droge brokken werden tenslotte onder molenstenen vermalen, gebuild
90
