a
4,
jff
’rnimm
fflfflg
1
zo
Parfumerie Speciaalzaak
en
Schoonheidssalon
DE ONTHULLING
VAN IETSTELEZEN
V*
V
snee
compact-
discje en
is toch
zeker
leuk!
Een jaar
abonne
ment op
IETSTE-
LEZEN
kost min
der dan
een door-
eigentijdse sieraden en horloges
henk&ingrid
vanderkooij
Lw
Maak F1 25,-
over op girore
kening
5782756 of
bankrekening
49.74.37.244 en
u ontvangt de
volgende 4
nummers.
Walstraat 91, 4381 GG Vlissingen, Tel. 01184-12446
■'•ïK
scherminkelstraat 31 vlissingen 01184-17377
J227
H ..gf i j
het reeds bestaande. Deze informatie geef ik, uite
raard in beknopte vorm, weer door aan mensen,
die staande bij een schilderij zich afvragen, of dat
nu kunst is.Graag wil ik via het werk van een kun
stenares aantonen, wat ik bedoel.
De kunstenares Bea de Visser uit Dortrecht zoekt
al enige tijd naar middellen om aan haar drang
zich te uiten, zodanig vorm te geven dat er een
nieuwe vorm- en beeldtaal ontstaat. Ik heb haar
gevolgd vanaf 1985, en zie in haar werk een
duidelijke ontwikkeling. In het begin vormden
het gebruik van kleur en duidelijk herkenbare
vormen de hoofdzaak tot langzamerhand de ab-
straktie in haar werk de overhand nam. Zij schil
dert nu beelden die eikaars paradox zijn, fc
staande uit twee of meerdere delen, elk met h
eigen raam. Het beeld vormt voor haar de poo-
naar het gebied wat er achter ligt.
Bea de Visser is volop bezig om haar eigen vc
mentaal te ontdekken, en zich te onderscheidt
in het veelzijdige aanbod binnen de beeldent
kunst. Ik besef terdege, dat een foto van ha
werk moeilijk te beoordelen is, daar kleur bij
de Visser een hele bepalende rol speelt.
kelijk lid van de cultuurkamer zijn geworden,
vraag ik mij dan af. Alleen zullen ze dan, als de
dal-berg maatschappelijke historische theorieën
van Emest Mandei kloppen, weer diep vallen.
Wie leeft in een maatschappij die onaanvaard
baar is en zich schaart onder de vleugels van de
elite, in dit geval de cultuurelite, heeft niet al
leen geen moraal, maar kan ook nooit kunst
maken, alleen kunstjes natuurlijk wel.
Een frase van Sartre die ik wat omgebouwd heb
luidt als volgt: "Het zoeken naar de ware maats
chappelijke doeleinden van de cultuur gaat sa
men met de gedachte dat er een nieuw uitgang
spunt moet worden gevonden voor de
progressieve cultuuruitingen". Sartre is altijd het
type intellektueel geweest dat zich niet confor
meerde, wel uitsprak voor of tegen. Na zijn
dood is dit in Europa verdwenen, niet alleen bij
filosofen en intellektuelen, maar ook bij de
kunstenaars.
In Amerika is het heel gewoon om als kunste
naar even beroemd te zijn en ,het geld met
scheppen binnen te krijgen, meestal is het even
snel weer afgelopen, ook hier zijn de tendensen
aanwezig. Dan gaat het dus alleen nog maar om
vreten en komt de moraal er zelfs niet meer
achteraan.
Met de jaren negentig voor de deur denk ik dat
het voor diegenen die met cultuur bezig zijn
zich eens bij zichzelf moeten gaan afvragen hoe
het met hun moraal is gesteld. Want ik voorspel
U wie het in de negentiger jaren wil gaan mak
en, en let even op de kontradiktie, die zal als lijf
spreuk moeten hebben:
EERST DE MORAAL DAN PAS HET VRETEN.
Ik wens letstelezen vooral voor de jaren negen
tig veel "voorheen turboluck" maar dan weer ge
woon sukses toe.
‘i’ i
Zaterdagmiddag 6 februari, de Gevangentoren in Vlissingen.
De uitnodiging sprak van een vermanend woord. Dat werd het. Willy de Houck
achter de microfoon, echter zijn lippen bewogen niet. Bevroren, kijkend in
het niets. We hoorden een blikken de Houck-stem de onderstaande woorden
zeggen. Voor alle duidelijkheid, dit is niet de mening van uw redactie.
Geachte toehoorders,
Wij bevinden ons hier op wat men zou kunnen
benoemen als zijnde een culturele gebeurtenis.
Bovendien speelt dit zich af op een plaats die
omschreven kan worden als zijnde een lokaal
waar gelegenheid wordt geboden om tegen betal
ing te eten en te drinken.
"Eerst het vreten dan de moraal" is dus een voor
de hand liggende titel van de toespraak die ik
overigens al ben begonnen.
De tachtiger jaren die, en hiervoor dank ik de
Here, voor het grootste gedeelte reeds achter ons
liggen, hebben in de politiek en in de maatschap
pelijke organisaties, alsook in de wetenschap en
cultuur, een verwording en verotting ten aanzien
van het begrip moraal in de ethische zin te zien
gegeven die, als ik voor mezelf spreek, me nog
dagelijks verbijsterd.
Voorbeelden hiervan kan ik met honderden uit
mijn mouw schudden, maar ik ben geen gooche
laar, bovendien zou het niet veel bijdragen aan
het karakter van mijn betoog, wat ik toch wil toes
pitsen op Cultuurmoraal.
De cultuur is in de achter ons liggende jaren gem
anipuleerd in de richting van totale intergratie in
de onaanvaardbare maatschappij waarin wij le
ven, wat in de praktijk neerkomt op het maken
van kunst voor de elite en, dat is er bijgekomen,
soms gefinancieërd door de elite.
Al in 1976 stond in een toen nog C.R.M.-rapport:
"Vrijheid is niet meer alleen het voorrecht maar
ook de plicht van de kunst".
Maar dan wel een vrijheid die de overheid uit
maakt. En ik citeer verder onze
Cultuurbeleidsmaker: "Cultuur moet zijn: het ra
tioneel ontworpen spel met beeldende elemen
ten een zogenaamde objektieve esthetiek, sociaal
vrijblijvend waartegen over de subjectiviteit van
een menselijke reactie op deze maatschappij als
verouderd en maatschappelijk niet meer relevant
wordt afgedaan."
En gezien wat bijvoorbeeld in de beeldende kunst
als pseudobehang wordt geproduceerd en als top-
kunst wordt gepresenteerd en de versieringen die
men alom kan waarnemen op de wan produkten
van een a-sociale stedebouw, is ze het aan het
lukken ook. Het zeer opvallende in het hiervoor
geschetste is het grote aantal kunstenaars wat zich y
vrijwillig conformeerd. Zouden ze ook zo gemak-
