INEKE OTTE
WILLY VAN MEEGÉN
DE OPEN DEUREN VAN
10
ondoordringbare deuren 1986
9
WIM RIEM ENS
vormen een steeds belangrijkere rol spelen.
In haar huidige werk draait het allemaal om' ge
broken spanning'. Een gesloten deur geeft span
ning: de nieuwsgierigheid naar wat er achter zit,
wat er zal gebeuren zodra de deur geopend
wordt, de confrontatie met mensen en dingen
die dat op zal leveren. Veel van haar werken la
ten open deuren zien: de spanning is gebroken
en de confrontatie vindt plaats.
beeldde de manier waarop zij die zaken verwerk
te uit.
Ondertussen heeft ze over de verkoop niet te
klagen. Naast de bekende instanties zijn het ook
particulieren, bij wie haar werk goed in de markt
ligt. Ze schrijft dat toe aan het feit dat haar werk
sterk van vorm is. Ineke Otte voelt zich niet
geïnspireerd door stromingen in de kunst. Ze
leest wel veel over moderne kunst, maar vindt
haar werk volkomen op zichzelf staat. Ze ziet
geen enkele link tussen haar werk en Memphis,
alhoewel je natuurlijk altijd wel beïnvloed wordt.
Ze vindt Memphis op zich wel inspirerend, maar
is geen aanhanger van de ideeën ervan.
Ineke Otte is begon
nen met weven en
het maken van
wandkleden en ap
plicaties. Dat werk
van de eerste jaren
had voornamelijk
'drukte en stilte' als
thema. Rond 1986
valt er een breuklijn
in de ontwikkeling
van haar werk. Zij
gaat naast textiel
ook hout en metaal
gebruiken, de the
matiek verandert
en zij gaat over op
ruimtelijke objec
ten.
Het thema is er bij
Ineke Otte eerder
dan de vorm. Een
onderwerp ontstaat
door de dingen die
ze zelf meemaakt
en de gevoelens die
ze daarbij heeft. "Er
zit dan eerst van
alles" en langzamer
hand krijgt dat ge
stalte in de vormen.
Vervolgens gaan de
Op dit moment is Ineke Otte in Egypte, pyra-
mides bestuderen. De driehoek die zij nu al fre
quent gebruikt, zal daarna ongetwijfeld nog een
sterker stempel op haar werk gaan drukken.
De open deuren vormen nu alweer jaren de
grote bron van inspiratie en ze kan er naar haar
idee nog wel even mee vooruit. Ze hoeft, in de
trein zittend bijvoorbeeld, maar een mooi punt
in een weiland te zien of de beelden dienen zich
aan. Gaandeweg zijn ook de deurposten een be
langrijke rol gaan spelen en dat heeft geleid tot
het ontstaan van de
zuilen. Ook de trap
ped die ze nu
maakt, passen bin
nen het concept,
het gaat weer om
wat er te zien is als
je de trap oploopt.
Eén van die trap
pen had op de kade
in Goes geplaatst
moeten worden als
onderdeel van een
project van een aan
tal Goese kunste
naars tijdens de
kadefeesten aldaar.
Ineke vertelt dat
het project aanvan
kelijk bedoeld was
ter verwijzing naar
een amateurskunst-
markt, maar dat zij
die link geweigerd
heeft omdat zij met
die amateursmarkt
niets te maken
wilde hebben.
En dat brengt ons
op de vraag waa
raan het gehele vo
rige nummer ge
vrijd was en die altijd weer interessant is: wat is
Kunst nu eigenlijk.
Ineke Otte weet het antwoord natuurlijk ook niet
precies, maar meent wel dat iets alleen kunst kan
zijn als het niet pèr se gemaakt is om te verkopen.
Zij haalt haar eigen werk als voorbeeld aan. Haar
werk krijgt zo langzamerhand iets monumen
taals. Het liefst zou ze de schalen ook in het groot
maken. Ze laat maquettes zien van zuilen en
poorten die heel groot uitgevoerd moeten gaan
worden. En zulk groot werk verkoopt niet makke
lijk. Maar, "Ik wil die dingen gewoon groot ma
ken." Het werk dat ze in de eerste jaren maakte,
beschouwd ze zelf niet als kunst. Na geruime tijd
op de grens van de kunstnijverheid gebivakeerd
te hebben en na enige exposities begon zij dat wel
te vinden. Dat was bij het werk met de op textiel
gezeefdrukte 'ingepakte woorden': met teksten
uit de krant verwoordde ze zaken die haar bezig
hielden; het in- en uitpakken van de woorden
Wat is Kunst toch verwarrend. Mocht je, de schar
len en zuilen en zuilen van Ineke Otte bekijkend,
menen met Memphis te doen te hebben een eti
ket is tenslotte gauw geplakt), dan blijk je het he
lemaal mis te hebben. Want Ineke Otte wil per se
niet met Memphis geassocieerd worden. Met
haar sieraden gaat het idem dito. Die krijgen een
plaatsje binnen haar tentoonstellingen en schep
pen daardoor de verwachting dat ze tot de kunst
met een K gerekend moeten worden. Maar dan
blijkt dat ze voor Ineke Otte niet meer dan een
commerciële waarde hebben en dat ze die duide
lijk gescheiden wil zien van haar andere werk.
Een gesprek met een kunstenares die aan de
kunstnijverheid ontstegen is. letstelezen opent
deuren die voor anderen gesloten blijven.
at
