bers gevonden beker (afb. 10) van „gevernist" aardewerk met gruisbe-
strooiing (het „vernis" is een soort verfaarde, waarin de beker vóór het
bakken gedompeld werd; datering Zde eeuw. In Brabers zijn verder natuur
lijk veel fragmenten van gewoon gebruiksaardewerk voor den dag gekomen,
zoals van kruiken en kruikamforen, kookpotten, borden, kommen, dolia
en de typische wrijfschalen.
Afb. 10. Beker van „gevernist" (geverfd) aardewerk met gruisbestrooiing;
datering 2de eeuw.
Afb. 11. Pot van „Vlaams-Romeins" aardewerk, opgegraven in Brabers;
datering 2de/3de eeuw na Chr. Foto L. Biegstraaten (R. O. B.
III. Een voor Zeeland zeer interessante groep is het voorlopig zo genoemde
„Vlaams-Romeinse" aardewerk, dat voornamelijk in Zeeland en Vlaande
ren wordt aangetroffen, dat dus kennelijk inheems is, maar wel een „Ro
meinse" techniek verraadt. Vanwege het verspreidingsgebied, dat onge
veer samenvalt met het territorium van de volksstam der Menapiërs, is
ook wel eens de benaming „Menapisch aardewerk" geopperd. De wijze
waarop het Vlaams-Romeinse aardewerk is versierd, doet sterk denken
aan oude inheemse tradities, zoals bijv. de gekartelde randen en de in
allerlei variaties voorkomende lijnversieringen op de wanden der potten
(afb. 11).
Belangrijker nog dan de ontdekking van een nederzetting uit het begin van
onze jaartelling was de verrassende vondst van cultuur sporen uit de Late
Steentijd in het noordelijk gedeelte van Brabers (onderzoek C, 1957, afb.
4). Bij het oudheidkundig onderzoek daarvan kwam vast te staan dat de
strandwalachtige rug ten zuiden van Haamstede reeds omstreeks 2200 v.
Chr. vrij intensief bewoond moet zijn geweest. Het is zeer te betreuren
dat van dit gedeelte van Brabers niet een archeologisch-geologisch reser
vaat is gemaakt. Een nadere beschouwing van een van de bodemprofielen
49