Brieven uut Schouwen
Noe mun den l'esten tied in ions land
zon bitje ,op ons eige an'-e-weze bin
('t most anders, ma 't is z'o) eK an idie
Niesbo.de evrooge of iK zo noe in dan
us wat mag schrieve in onze eige tael,
die mun 't beste van aomè verstae, a
klimmen 't oamè nie leze otf schrieve
Ma dat wen we. Zie zeie an 't beroo
van de krante perbeer 't ma us. Vroej-
ger ao mun ier Jillis Krukel in Stoffel
Bieze, die saemenspraeken iewe, ma (die
sehriever daevan is allanK ter ziele. De
mensen vonden 't n,o>g al aordig as Jil
lis of Stoffel 't is op zun eupen ao.
In Zurkzee zelles vinden ze 't meschien
nie mojoi, zei die meneer van de krante.
Ik zei, da kan, ma buuten de poorten!
wone !ok mensen, in die kuste 't we us
graeg leze. Gliek eie zeit |un. Gae je
gank ma us. Kieke wal 't oort! Ja noe
staek in de kadeter, in mok wat zegge,
'k Docht dat za 'we gae zie je, ma a je
beginne mot vaodl 't nog niks miee. Af-
fijn. Dae gaiet 'n!
'kBin vleweeke Diensdag ok nog nae
Goes ewist vio d'e groote peevergaqde-
rienge. 't Waoide irnap, ma allee 'k ao
mun centen dur vo egee, in zeeziek bink
nog nooit ewist. De vrouwe zei wè wat
mot zon ouw« vint as jie dae nog gedoe,
't Za wat sllepe! As Jaone begint dan
>s 't ma beste niks te zeggen, of 't m|o)st
terreg oiore. Ik zei dus niks, zocht mun
Zondags hoed op, dee mun dooze vol
tebak, 'k zei gedag tegen Jaone, die
nie erg blie keek (vanwege de centen,
ma Ida zei ze nie) in ik nae Goes. Ke
rel wat un vollek! Vee meer vinters
as 't eele durp bie ons bie mekaore,
wuuven in kinders mee-e-rekent. 'k Was
blie dak daer bie was. Spiekers mee
koppen slioege ze daer. Anders jas bie
ons in de raèt. Dae kunne ze twee uuren
lank over un vuule zompe zitte zaege
of over un baom of 't un de iepeziekte
eit of nie. Mar ier gienk 't anders. O
ma oudje! Over de peen. As de steun
daevo op zou ouwe ziet ter eel slecht
uut. 't Is noe a nie vee gedae, ma dan
oort zeker ermoe. De wolken boven den
Aag motte Ideur de Zeeuwsche wind
weg-e-vogen oore zei ter een. Juust! Ze
zu meschien nog we us trugblaeze, ma
dan gaet -'t ier sturme, net as toe mun
's aevens trug gienge. Wat oppelde idie
baot. Enkele zaege wat 'wit, in lei d;ur
puupe weg of gienge us buute kLeke
of we dur nog nie waere. Ma 'k was
ok blie da mun goed In wel in de Nieuw-
aevende waere. Wat tur idien middag
bepraet is ze vast-eleid in un moiosje
of oe eet zon dienk? In de voorzatter
ao 't leste woord; Ida spreekt. Ma ie
sprak best. Dat doet tun aoltied wè, ma
toen al eel goed. Ik alleenig ma om-
tauwe wat hi eerst zei. Ie zei: nie bie
de pakken neerzitte, nie klaege |om te
klaegen, ma d'and an de ploeg. Dae wik
mee uutschee vd deze keer. Salu!
JOOS VAN JAONE.
De eerste van de „Brieven uut Schouwer." van Joös van Jaone" (Zierikzeesche
Nieuwsbode 26 januari 1934).
eeuwen door vanuit Zieriksee „een uniformerende tendens" in de richting van
de alg. - Nederl. spreek- en schrijftaal merkbaar geworden is 29)en
voorzover deze tendens minachting en spot tot gevolg had voor het dialect
van de niet-stedelijke eilandbewoners, valt deze ontwikkeling zeker te be
treuren. „Joös" is echter van deze Zierikseese minachting geenszins onder
steboven en reageert op die geringe stedelijke waardering met de woorden:
„ma buuten de poorten wone ok mensen, in die kuste 't we us graeg leze".
Die positieve instelling laat hij ook in volgende brieven meer dan eens
blijken. In Br. uut Schouwen van 10 september 1934 schrijft hij: „schouws
is schouws, da bluuf zo, laet 't tan ok plat weze, duudelijk is 't wè", en
in zijn brief van 11 december 1937 herhaalt hij deze gedachte in een iets
gevarieerde vorm. Tenslotte zegt hij in Br. uut Sch. van augustus 1941:
„ons taeltje is nie aard, meer smoe, in aoltie intersant, aaj 't ma oort".
Hij laat zich hier in wel zeer gunstige zin over zijn streektaal uit en be-
125
