van Holland. Het vroor dat het kraakte. Toen men ter plaatse aankwam, was
het gestrande schip al vlotqekomen, waarna de reddinqboot onverrichterzake
naar Burqhsluis teruqkeerde. Half bevroren kwam Kees van der Klooster weer
thuis. Zelf vertelde hij aan de familie-beschrijver daarover het volqende:
„Ik ben direkt naar bed qeqaan. Ik zei teqen Anna en Jans, twee dochters
van 17 en 18 jaar van mijn huishoudster, gaan jullie nu tussenbeentje op
elk van mijn benen zitten. En toen was ik al gauw een eind bekomen".
Kleinzerig waren de Kloosters bepaald niet uitgevallen.
In 1932 trad Kees van der Klooster terug als schipper van de reddingboot.
Hij was toen 73 jaar. In 1928 behoorde hij met Dorus Rijkers onder de acht
meest bekende mensenredders, die onder grote belangstelling werden gehuldigd
in het Grandtheater te Rotterdam.
Zijn zoon Jacob volgde hem in 1932 op als schipper van de reddingboot. De
stranding van de Franse vrachtboot „Walhalla" en van het Nederlandse schip
„Wieringen" herinneren aan zijn bekendste reddingstochten. Bovendien maak
te hij de moeilijke oorlogsjaren mee. In 1945 werd de reddingboot door de
Duitsers onklaar gemaakt, omdat men een vluchtpoging vermoedde naar de toen
reeds bevrijde overkant. Na de oorlog werd besloten de reddingboot in Veere
te stationeren, maar na de aanleg van de Veersegatdam in 1961 werd Burgh-
sluis opnieuw zijn thuishaven. Toen waren er echter geen Kloosters meer om
hem te bemannen. Jacob van der Klooster overleed te Burghsluis op 22 febru
ari 1950 op 57-jarige leeftijd.
Nel-is van dev Klooster op gevorderde leeftijd.
74
