omstandigheden waren alle Kloosters op hun best en daarop maakt ook Marius
geen uitzondering. Hij liet zich een lijn ombinden en begaf zich gekleed
te water. Een diepe strandgeul belette hem bij het schip te komen. Hij liet
zich daarop naar het droge strand terugtrekken, trok snel zijn kleren uit
en begaf zich opnieuw te water. Achtereenvolgens gelukte het hem drie ma
trozen aan land te brengen en als laatste redde hij schipper D. Gonzales
uit De Panne, wiens been was gebroken. Voor zijn moedig gedrag kreeg Marius
van de koning van België een getuigschrift, koningin Wilhelmina schonk hem
een medaille en van de reddingmaatschappij kreeg hij een gratifikatie.
Over deze gebeurtenis vermeldt de onbekende familie-beschrijver nog de vol
gende bijzonderheid: „Zelf kon ik voor Marius ook nog wat doen. Ik heb de
gehele geschiedenis geschreven aan het Carnegie-Heldenfonds. Ik heb daarin
tevens vermeld dat de grootvader van Marius -Dirk van der Klooster- in zijn
leven ook meerdere mensen had gered en in behoeftige omstandigheden ver
keerde. Ik vroeg of ze daaraan wat konden doen. Een week later kreeg ik
honderd gulden in gouden tientjes en gouden vijfjes met de opdracht dit naar
eigen goeddunken te verdelen tussen Marius en zijn grootvader. Ik heb toen
ieder vijftig gulden gegeven."
(En bovenstaand verhaal klopt iets niet. Volgens mijn gegevens overleed
grootvader Dirk in 1890, terwijl kleinzoon Marius zijn heldendaad drieën
twintig jaar later uitvoerde. Vermoedelijk is er sprake van Marinus -de
vader van Marius- of van Dirk, diens oom. (zie foto)
76
