weldige verarming in taalbezit zou betekenen, die tenslotte ook voor het
hele Nederlands noodlottig zou worden". Laten wij als Zeeuwen van Schouwen-
Duiveland deze welgemeende waarschuwingen van eerdere streektaalgenoten
en uit noordoostelijke regio's ter harte nemen en metterdaad bewijzen dat
dit stukje Zeeland, naar de woorden van H. Hogerheyde (zie hierboven, p.
85) een dialectbewust gebied is.
VUUFDE KEER
Je zu wè dienke: wat stae dae noe boven,
in wat ei dat noe te zean? Op z'n Ollans
betekent vuufde keer: un lustrum. Noe
behriepe julder wè wea ak ut over ao. De
kroniek van ut land van de zeemerminne
kom noe vö 't vuufde jair onder de maen-
sen. Wat de leden betreft zou je zo dien
ke: dat binne oalemaele maensen, die atte
wat meer letters eheten oa dan de deusnee
man. Want aje de inoud bekiekt, dan binne
der verschillende medewaerkers die at 'n
ieder op z'n eihe terein mee dienhen nae
voren komme, wea at'n oare nog nooit bie
stille estaen eit. In dat is hoed oak,
want 'n maens kan van z'n eihe oalus nie
wete, mè a je dat dan leest, dan zea je bie
jen eihe: kiek, dat oak noe nie ewete, hoed
da je dae is wat over leest. Dat ut ëne „Wullum" (pseudoniem voor W. van Gilst)
maens ut êne meer leit dan den oaren, dae schrijver van onze Britse dialectbijdragen.
za je êêl je leven mee bluve zitte.
Daerom bin ik blie, datter verscheideneit in vaerioasje in zit. Dae binne
der oaltied, die atte un mooi heveltje oardig vinde, mê der hêên hreintje
verstand van oa, in der oak nie om heve uut wealke tied dat is. Anders omme
êije dat wêê mee urhels, ik oa der zealf ut minste verstand nie van, in
dea kunne ze mien van oales mee wies maeke. Koa der verschillende esproke,
die atte nie kunnen behriepe, datse vö die steen in die mure op Bru zes-
duuzend hulden eheven oa, ut kan vee weze, mê ut zou jammer weze, datten
bie de puun terechte kwam. Ik vinde dat die maensen die atte ier an wearke,
om watter nog an oudeid is, te bewaeren vö ut naeheslacht, un hoed weark
doe. Atter nie an ewearkt öört, hea oales nae de knoppen, of nie? Daer om
zou ik zea: au vol, in hea zö deu. Ik ope dat ut ledental nog toe za neme.
Held motter weze, want mee un lehe bosse kaje nie vee doe. Oales bie men-
koare is ut un hoed verzurgd boekje, ut kaft zou we un bitje stiever kun
ne, want de verve spriengter hou of. Ik waense julder oalemaele stearkte
toe, in ope datter nog vele boekjes volge, dan zulle der nog vee maensen
henoehelukke oahenblikken an belevewant van kranten oar je op den dag
van vandaehe nie vee wiezer, zo vee frais stae ter nie in, vö un stuver
slae ze je tehenwoordeg doad, in der vienhers kunne ze oak nie tuus auwe,
1topkommend heslacht kan heen maens mee baes over, in zo zou ik deu kunne
hea, mê dat past noe nie.
Ut oalerhoeije vaerder,
Wullum.
89
