Ziekenhuis in de branding
In meer dan een opzicht zou de stormramp van 1953 voor het ziekenhuis ingrijpende gevol
gen hebben. Zonder dat in die dramatische februaridagen sprake was van onmiddellijke
dreiging diende men toch op alles voorbereid te zijn: „De polder Noordgouwe liep op drie
punten gevaar: van de kant van Schouwen bij Schuddebeurs, waar de straatweg de dijk
doorsneed en aan de weg naar Kerkwerve; aan de oostzijde van de kant van de volgelopen
polder Dreischor. Daar moest de weg van Kerkwerve zo lang mogelijk opengehouden wor
den voor de droeve stoet vluchtende mensen en dieren, die daarlangs binnenkwamen met
kruiwagens, kinderwagens, fietsen, te paard en per auto." Aldus het relaas in „Gekwelde
grond" pag. 85, waar op realistische wijze het verder verloop van de watersnood in deze
streek wordt geschetst.
Nadat allereerst een groot deel van de bevolking rondom Noordgouwe was geëvacueerd,
moesten de bewoners van dit dorp er tenslotte ook zelf aan geloven:
„Des nachts (van 3 op 4 februari-W. H. K) kwam dokter De Koek namens de heer Franken
aanzeggen, dat ook de bevolking van Noordgouwe zelf weg moest, omdat de toestand te ge
vaarlijk geacht werd. Reeds de volgende dag begon de uittocht: eerst de patiënten van het
ziekenhuis, voor wie het hospitaalschip „De Hoop" naar Brouwershaven gedirigeerd was."
Ondanks de onafzienbare watervlakten deed zich toen de navrante situatie voor, dat ge
noemd schip wegens een te lage waterstand toch de haven van Brouwershaven niet kon bin
nenlopen en een eindje buitengaats moest blijven ankeren. Dat dit de nodige complicaties
veroorzaakte laat zich gemakkelijk raden. Een aantal patiënten op brancards moest over de
dijk en daarna over de slikken naar een bootje worden gedragen om vervolgens naar het
schip „De Hoop" te worden overgebracht
Wie er het ergst aan toe was ging het eerst; dus zieken op draagbaar voorop, daarna de
overige patiënten, vervolgens vluchtelingen en de rij werd gesloten door de eigen dorpelin
gen uit Noordgouwe. Een kleine groep mensen, bestaande uit veertig mannen, twee vrou
wen en een kind kon op een droog gedeelte van het dorp achterblijven. Omdat bakker en
kruidenier inmiddels waren vertrokken, werden aan hen die waren gebleven, warme maal
tijden verstrekt, die in het verlaten ziekenhuis van Noordgouwe konden worden klaarge
maakt.
Ook al kon het ziekenhuis te Noordgouwe, nadat het ergste leed van de watersnood was ge
lenigd, weer gaan funktioneren, toch waren de dagen, althans de jaren van deze nuttige in
richting geteld. Mede dankzij een vorstelijke gift van het Zweedse Rode Kruis kreeg
Schouwen-Duiveland in de vijftiger jaren alsnog een modern ziekenhuis, niet te Noordgou
we, maar te Zierikzee!
Bronnen en literatuur
Archief der gemeente Zierikzee (raadsnotulen en correspondentie 1926, 1927).
Archief van het voormalige Ziekenhuis te Noordgouwe.
Zierikzeesche Nieuwsbode (geciteerd naar datum en jaar).
98
