landingen in Haamstede. Er werden besprekingen gevoerd op het gemeentehuis en daaruit
bleek dat met helicopters zou worden gevlogen. Er konden negen passagiers vervoerd wor
den. Indien de startbaan verlengd zou worden tot 800 meter en de nodige vergunningen
verleend zouden worden, kon later met gewone vliegtuigen (Dominic's) gevlogen worden.
Alles ketste af op de hoge kosten. Haamstede moest f 40.000,- subsidie betalen en van de
luchtlijn is dan ook niets gekomen. De Eindhovense Aero Club hield in datzelfde jaar een
vakantievliegkamp en vloog de zweeftoestellen achter motortoestellen over naar Haamste
de. De zweefvliegsport floreerde en steeds meer leden begonnen aan hun eerste start. Drie
clubs brachten in 1959 op het vliegveld hun vakantie door en dat waren de militaire K.L.U. -
club uit Eindhoven, de Westbrabantse Aero Club uit Woensdrecht en de Zweefvliegclub
Eindhoven.
Na de oorlog heeft het K.L.M. - stationsgebouw een 10-tal jaren er als een puinhoop bijgele
gen. Door oorlogshandelingen en bombardementen werd het zeer ernstig beschadigd en de
K.L.M. zat er een beetje mee. In 1955 begon de toenmalige directeur van de R.T.M., dr H.
J. van Zuylen, onderhandelingen over aankoop van de ruïne en de K.L.M. verkocht het be
zit aan de R.T.M. voor f 3000,-. De nieuwe eigenaresse kreeg bovendien nog een wederop-
bouwpremie van f 3000,-, zodat de aanschaf bijna niets kostte. De R.T.M. gaf het stations
gebouw nieuw gestalte door er een flink stuk aan te bouwen en het een hotel-accommodatie
te geven. Vanaf 1956 hebben zeer veel badgasten en toeristen van het hotel gebruik ge
maakt, zodat een tweede verbouwing noodzakelijk werd. Toen de rendabiliteit verminder
de, besloot de R.T.M. in 1977 het hotel Vliegveld, zoals het toen was genaamd, te verko
pen. Nieuwe eigenaar werd de familie Van der Hulle uit Zierikzee.
Veel valt er over de vliegweide niet meer te vertellen. Door een verlaging van het waterpeil
in de Schouwse Westhoek, waardoor vooral de fruitteelt zwaar werd getroffen en bijna alle
boomgaarden verdwenen, kreeg het gras van het vliegveld het zeer moeilijk, zodat de fraaie
groene kleur van weleer, verdween. Het werd een verdroogde mat met een alom heersende
lichtbruine kleur en daardoor kon het er soms bij veel wind stuiven.
De Zeeuwse Aero Club, later herdoopt in Verenigde Zeeuwse Aero Clubs, en nog later ge
woon Vliegclub Haamstede, was de enige gebruikster van het vliegveld. Er kwam een flinke
hangar voor het opbergen der toestellen en 10 jaar geleden een fraai clubhuis. De eerste le
den kwamen bijna allen van Schouwen-Duiveland, behalve de instrukteurs die van elders
kwamen. Namen als Vastenau en de helaas veel te vroeg overleden luchtmachtkapitein
Leen Walraven zijn onverbrekelijk aan de vliegclub verbonden. Werd er eerst met huur-
toestellen gevlogen, nu heeft de Vliegclub Haamstede zes eigen toestellen. Vele van de 60
leden komen nu uit de Randstad en omgeving en het aantal eilandbewoners waarmee werd
begonnen, is sterk gedaald. Doch de club draait voortreffelijk en bestaat deze zomer 25
jaar, wat met een grootse vliegralley werd gevierd.
De gezagvoerder van de DC-8, die dagelijks op grote hoogte over het vliegveld koerst, op
weg naar IJsland en New York, zal van dit verhaal geen weet hebben. Voor hem is het Vlieg
veld Haamstede een onbekende vlakte, alleen het luchtbaken Haamstede is voor hem be
langrijk. Maar voor die mensen, die het vliegveld van nabij gekend hebben, is dit verhaal in
teressant om te lezen, en voor anderen is het een kwartiertje lezen over vergane glorie uit
de luchtvaartgeschiedenis van Haamstede.
114
