Brieven uut Schouwen
Da's ok 'weer agter de rik; die stem-
merie bedocl'k, vö de staeten. Vee gee
de meeste mensen dae nie om, vee mini-
der as vö de kaemer of vo de raet, Wat
w'è te behriepen is. Dan kaajzu van
oever tot hort, soms a0;l te hoed, ini
vö de kaemer maaj' stemme op vinters,
die je alteene kent van de pertrett©n
uut te krante! Af fijn wildier natuurlik
ok 'wteeze stemimie. Jan ei ons aollebeie
aelt in e'brogt, Want te vrouwe oor 'n
bitje ketievig; 't is nog1 a 'n en de vor
ons nae durrep. 't Was druk op 't ge-
meëntuus. Kaerel 'wat bin d'r zon akag
'n aop vinters die 'nWuuf Bie 'n aore
gelegieneid zouwe zu nie graeg zaeme
nae durrep gae. ma mee 't stemmen bie-
nae and an and! Wat zou'w dat tog
weeze?
Jan zat mee arjaon, in de burrehe-
meëster, an de hroöte taefel, vol mee
stembrieven van anderaolf elle lank, stik
vol mee kotjes, waer je d'r ma eë'rie
van roöd mag maeke.
Noe zouw je dienkc dat aolle stemsters
in stemmers," dat noe wè weete. Bel
neëni! Sommigte 'binnie zo aardleers as
'n cm, die vö 't opene deurtje van de
(Zierikzeesche Nieuwsbode 22 april 1939)
renne staiet, in d'r tog nie yi wil. Bie
ons kwam 'n vrouwe alleëme stemme. J?
kenne z' aomae. Zu docht da zü om d'r
ou'we-mense-senten most in teikede mee
ta groöte potlood d'r naem dwas over
't pepier, in stak 't in de busse, mee 'n
gezigt as of zu 'n nist daekeiers evonden
ao. 'tja, zei Jan, je mag t'r saeme noe
eenmae nie mee in 't kotje; affijn af-
wiekingen motte d'r ok weeze, dan kom-
mc de goeie beter uut.
J'eit 'r ok die nie edwonge wille oore
om te gae stemmen. Die steeke eel de
lappe zo mar in de busse; in dan ei'r
nog, die eëmöe tuusbluiuve zoas op 'n
plekke in toole. Die trokke d'r eige van
eel de iztaek niks an. Of zu dae mieo
deur zu gae? As t'r eën dienk ma#
deze stemmerie elder ooren is, dan is t
wè, da m'n ier niks van 'n niew soort
boezeroe motte Dae bimm'n ier nie
om verleege. Onze ouwe bin goed ge-
nogt, aolle kleuren kaaj' kriege, stree-
pen of spikkeltjes, zoek mar uut; in m'n
verdraege mekaore zo goed mogelik, ma
du dm band aoltie nog as mensew, die
onder de kootniehinne wille bluuve die
m'n bin. Salu!
JOöS VAN JAONE.
We komen thans tot de bijdrage van onze Bruse medewerker „Wullum": Vurkiezinhen. Uit
gaande van de in mei jl. gehouden Tweede-Kamerverkiezingen komt hij tot zijn reeds eer
der (zie Kron. Zeem. (Sch.-D.) 3 (1978), blz. 122) verkondigde opvatting: „je bin (oaltied)
beter mee un doener as mee un belover". „Wullum" doelt hier in het bijzonder op die poli
tici, die na hun verkiezing hun belofte(n) niet houden en werkt deze gedachte nader uit
naar aanleiding van recente berichten dat in tegenstelling tot eerder gedane toezeggingen
de bewoners van Schouwen-Duiveland toch na 1985 nog tolgeld zullen moeten betalen voor
de Oosterscheldebrug (voor mij nog steeds een veel betere naam dan Zeelandbrug - De V.)
Hij richt daarom een hartig woordje tot de leden van de vertegenwoordigende organen er
voor te zorgen dat de belofte van een tolvrije brug na 1985 gestand gedaan zal worden. Zul
len we na de acties voor vrije veren over de Westerschelde vanuit Zeeuws-Vlaanderen van ja
ren geleden eerlang acties kunnen verwachten t.b.v. een kosteloze brugpassage over de
Oosterschelde? Hoe dan ook: „Wullum" heeft hier terecht aandacht gevraagd voor een ern
stige bezorgdheid van talloze bewoners van Schouwen-Duiveland.
Qua taalgebruik bevestigt „Wullum" volkomen het beeld dat wij reeds van hem schetsten in
Kron. Zeem. (Sch.-D.) 3 (1978) blz. 129 en volg.: enerzijds vertoont hij ook in de on
derstaande bijdrage oude Oostduivelandse kenmerken in woorden met eu als meuheluk
„mogelijk", eilandbeweuners en zinsconstructies met (die) atte (bijv. „wat atte ze ons be-
118
