Onze dialectschrijvers: ditmaal Schouwen-Duiveland en Goeree-Overflakkee (met inleiding en commentaar van dr. A. de Vin) In het opschrift van dit artikel vindt u behalve de bij onze trouwe lezers reeds bekende dia lectschrijvers van ons eigen (schier)eiland ook een aantal streektaalauteurs bij onze buren van „over den dam" aangekondigd. Dat is niet verwonderlijk. Er is namelijk in de afgelopen tijd veel geschreven over aansluiting van Goeree-Overflakkee bij Zeeland in het kader van de voorgenomen provinciale herindeling, l) Waar juist de opvallende overeenkomst van de streektaal van dit voormalige eiland met de noordelijk-Zeeuwse dialecten in het bijzonder voor de meerderheid van de bewoners een belangrijk argument blijkt te zijn zich voor deze aansluiting te verklaren,2) leek het ons goed in ons dialectartikel ook aandacht te besteden aan de taal van onze overburen, te meer daar ook allerlei historische argumenten voor bo vengenoemde provinciale grenswijziging pleiten. Voordat wij onze inleiding en commentaar verder voortzetten, moeten wij het overlijden melden van de heer M. J. Bij de Vaate, hoofdredacteur van de „Zierikzeesche Nieuwsbode", op 12 juni j.l. in de leeftijd van bijna 62 jaar. Als „Tinus van de krante" genoot hij bij enkele generaties van Zierikseeënaars grote bekendheid en zijn cursiefjes in de krant onder het pseudoniem ,,(Schier)eilandman" getuigden vele jaren lang van zijn grote liefde voor zijn streek en zijn taal. In het bijzonder in zijn sedert juli 1981 in de „Nieuwsbode" onder het pseudoniem „Schiereilandman" verschenen korte schetsjes in dialect hebben talrijke bewo ners van stad en lande van Schouwen-Duiveland hun eigen taal herkend. Daarom gedenken Eêt Roare mopjes; waere d'r vroe ger ök d'r was 'n mannetje bie ons op 't durp, die at t'r md ééne, ma dat was 'goeien ök Die ver- taalde'n as 't waarm weer wier. ..Hosterklaegens 'tzd êêtworreö vandaege" zei de vint. In dan even stilte: ,,ie most op de brandstaepel"E ja, begriep je wë. Aalken dag as 't êêter wier, kwam dat mopje op de proppen op de klapbanke. 't Was nog in den tied dat t'r mi drie schoven op 't land gewaarkt wier in de boeren nog mi Schouwse roeien rekende. De kasjesvint kwam ök aalke weke an de deure. k' E niks noa- dig zeien de vrouwen dan, ma z'n kasje gieng tog ope, in dan gieng 'n, aolles opnoeme: aerpel- schaaldersmesjes, kort, brêêd wit lint, lang smal zwart lint, schêérmesjes vö meneer, afijn d'èêle reutemeteut. 't Zeeuws is tog nog moelijk; vleweke stieng d'r 'n ollandse mevrouw in de wienkel in dae kwam 'n klante om „kruunote". Laeter baalde z' op: wat t' of betekende: nootmus- caat! Noe, dat zei je moeder tog as an 't koken was: „doe jie 's even de kruunote lange". Dan kwam d'r nog 'andere vint an de deure; 'n bitje stoutert Die leurde in da mesbroeken, die toen direktoires êêttede. „Ier vrouwe" zei t'n dan: „da's 'n mooien in gratis passe" in dan snoof zó roar mi z'n neuze. Op reize was dugaens nie vee. As de mannen d'r op uut moste, waere ze blie as ze wi tuus waere. „Oe is t' gewist?" vroeg moeders dan, in pao: ,,o schei ma uut, groaten aarmoe gelee". In dien tied droege de jonge kaerels klettervesten. Ze waere van ferwêêl, mi zuivere knoop jes, temissen 't leek zuiver, md. t' at t'r naest gelege nutuurluk. Zaals was 'k imae gek van 'n klettervest. md m'n moeder voel de meervó 'n bonkerse jas. Md as je 'n bitje fudussie in 'n meisje ad, most je 'n klettervest an ders zag ze je nie stae van de mist. 't Beste was 'n klettervest op 'n drollevanger, want van spiekerbroeken adde m'n nog nooi g' oort. 't Eiter gespeerd om die spullen te pakken te krie- gen. Noe was t'r 'n jöön, die d vee chance ie ad vee vet an z'n aer, want dat most, in nutuurluk ök zö'n vest mizö'n broek, manaed' overgang was de kaerel kwiet. Ie zakkede in de vierde klasse, in ie durfde nie naer ruus. Aolles kwam d'r an te pas, ma t' was d drie daegen in nog was Juwan- nus nie op komme daege. Ie ad z'n eige verstopt in 't vaarkens- kot. Eél de schoole blie toen t'n vromme was. in z'n ouers ök; die praetede glad nie mi over z'n slechte defers in z'n zakken. Jd dae wier toen zwaer an getild As je gezakt was oefde j'ók nie dü de voordeure van de schööle nae buute, md kwam de konsjiër- ge. in die voerde j'af dü tuun- poortje, om de meute mis te lao- pen. In dae stieng je dan mt je goeie gedrag in 'n achterstraetje. In dan tog md naer ruus want de broddels moste tog uutkom- me. D'n ouwen zei t' an nie vee: „pak de rieve ma, in gae. md in d'n tuun waarke" zei t'n. In dat dee je dan md. Alla salut! SCHIEREILA NDMA N (Zierikzeesche Nieuwsbode 10 juni 1982) 109

Tijdschriftenbank Zeeland

Kroniek van het Land van de Zeemeermin | 1982 | | pagina 111