„Wullum" (pseudoniem van W. van Gilst)
onze „Bnise" prozaschrijver.
Un roare tied
Ajje un bitje op jaeren ekomme bin, in je dienk dan nog is an vroeher jaeren vromme, dan
ister in de leste vuuftug jaeren êêl veel veranderd. Ajje in de daertuher jaeren van schole
kwam, koaje oak trek nie an de slag. Toen waster oak vee wearklooseid, mê toen stienhe zu
trek nie klae mee un uutkerinhe. Maensen, wat ister un earmoe elee. Me hae dae nie vaer-
der op in. As jonhen wezende, ajje dan van schole kwam, lere waster nie bie, in je kon dan
koejewachter óre, vó un rieksdaelder in de weke oade je ut hoed epakt. Toen kende je nie
beter. Mê de jonhens, die atte noe van schole komme, dae binne der oak un dodde van, die
atte nie an 't weark komme, in dat is un êrhe toestand. Dae is noe êêl wat meer in de wae-
reld te kóóp as toen. Ze binne êêl wat mondiher óre, in der eisen binne óher, je kan ut op-
kommend heslacht nie meer mee un appel in un ei zoete auwe, Dat ledigheid des duvels
oorkossen is, kom overal an uut. Ajje de kranten leest, auw je je lief vast, in dan dienk je wel
lis: wat motter van terechte komme? Vee maensen hae ut zoeke in drank, in drugs, in wat is
ut einde van 't liedje? Dammen op den duur hêên onderscheid mee wete wat van jen eihe is,
of van un oare. Stele in róve is an de orde van den dag, vó un stuver slae ze je dóód. Êêl ut
maenseluk bestaen oor verwronhe, in vó m'nkoare hêên spohe waeter meer over. Vroeher,
mee oal d'n earmoe d'r an verbonde, dee ze m'nkoare nog êlpe, vó niks, dae wier vaerder
nie over eluld. Mê tehenwoordig vraehe ze trek mê: wat oak pur ure, in ak ut dan nog doe,
mot ut wê belastingvrie weze. In ajje dan in oale hemoedelukeid dae is over wil praete, dan
zea ze: de tieden binne veranderd, in mee julder auwejaerse muthodes kunne wilder nie le
ve. Zu wille inspraek oa, ik za d'n lesten weze die atter tehen is. Mê dae binne hreanzen, ut
mot nie zó weze, dat d'n êên of anderen snurker, die at vó un bepaelde instanse zit, oales
êêl lank tehen kan auwe, want dan kom je oak mê van d'n rehen in den drop, in hêên maens
oorter wiezer van. Ik ope, dat de rehering un oplossing kan vinde vó de jeugdwaerklooseid,
senten binne der nie zea ze, bezunehe roepe ze an oale kanten, hêên maens kander of wil
wat inlevere (mê tussen twee aekjes slienhere zu tog vó un daertig muljoen hulden de locht
in mee aud op nieuw). Me hae vaerder, toch kan ik men eihe hoed indienke, datte der jon
hens binne van hoeje wille, in die atte bie ealke sollezutoasje der snute stóte, dit arder an-
119
