toen aan de orde gesteld. Een bezwaar van het eerste ontwerp was dat het moeilijkheden
opleverde bij nog niet volledig gezette zeedijken. Scheefgezakte muren konden nl. moeilijk
worden rechtgezet. Die bezwaren werden toen ondervangen door de muurmoten wat dikker
te maken, terwijl over een lengte van ca. 2,40 m. per muurmoot een viertal ruimten („kel
ders") en in elke tussenlijst één ruimte werd uitgespaard, zie afb. 4.
afb. 4
Nieuw ontwerp „Muraltmuur" (wapening is niet getekend).
In 1932 toegepast aan de Kruispolder in Zeeuws-Vlaander en. Bij de verzwaring tot „Deltadijk" in 1977 opge
ruimd.
Die ruimten werden met grond opgevuld en van onder met beton afgesloten. Het nieuwe
systeem maakte het mogelijk om scheefgezakte muren recht te zetten. Met behulp van spe
ciaal geconstrueerde vijzels, die via de uitgespaarde „kelders" konden worden ingebracht,
konden de muurmoten worden opgevijzeld en naar behoefte worden rechtgezet of verscho
ven. De Muralt dacht bij dit nieuwe systeem ook aan de mogelijkheid om t.z.t. de muren ge
makkelijker te kunnen verhogen of eventueel omhoog te brengen.
Toepassingen
Sinds 1906 zijn in Zeeland de volgende dijkverhogingen met betonmuren toegepast. Ze zijn
samengevat per district of voormalig eiland.
84
