kniepje, dat at aoltiet in je zak. Je streepte de bagger in slik d'r he woon of in ajje dan tuus
kwam, dan was je per onheluk in de modder evaole, dat kon toch beare ee? Die broeken
waere trouwens aarg staark. want die waere van mesjester emaekt. Dat zei m 'n moeder te-
missen in die atter verstand van.
Op weg naer uus gienge men langs de paddulve, de schoole van meester Catsman (ik zat
toen bie meester Stëènbrugge), de wienkel van Ar jon de Nööyer, de poppeschoole van Jans
Gröötjans.in of t zó weze most, dae kwam Gert van Sluus an mit z'n pietroliekarre in (tis
zonde dak ut zaage) z'n trekpöötje. Toe wulder mi z'n aolen: „Siebel, Siebel. oe gaet ut?"
,.Dat za je gauw genogt maarke, vlegels dat je dae
bin.In dan was 'tdööp je nie dan eije nie, mit je
klompen in janden, want die vint kon deksels aard
lööpe mi z'n trekpöötje. Ma ja, aestege spoed is zel
den hoet, zaage ze wel us. Ik was zo stom m 'n klom-
pe te verliezen. Noe, dae wist Sie.ik bedoele Van
Sluus, wè raed mee. Ie gooide 'n in 't oliebakje van
z'n karre in nam un mee naer uus. 'k Za je noe ma
nie vertaale watter toen tuus ebeurt is, in ök nie oe 't
ovvelööpen is, toe'km'n klompe most opaele vöm'n
-^2--._// vaoder bie „meneer" Van Sluus, want ik wou dit
stikje toch wè graeg un bitje leutig ofsluute. Mar ik
was ter wè mee opperëëd, da's zeker.
Mar ala, maarege was t'r wee un aoren dag in dan koste m'n wee mit un schööne leie behin-
ne. As je soggens wakker wier in je rook die lekkere locht van gebakke woste of spek, dan
wis je hewoon nie oe aard je mos pööge om benee te kommen, 't Waeter liep je bie tiet in
wiele tussen je tanden, zöö'n zin ajje dan in un botram mi spek of mee woste. Voraol die
zweertjes van 't spek waere lekker bros. Ma ja, mit zöö'n klein stikje woste of spek wat je
dan kreeg, dae kojje mëèsta mar êên, ööguut twêê botrammen mee doe. Ajje dan nog meer
onger ao, dan mos je ma vaarder gae mi stroofet, want dan ajje lekkeren onger, begriep je?
Butter kreeg je mêêsta nie, dat za wè te diere ewist in ajje 't soms wè kreeg, dan wier dat
mit de rik van 't bröömes zo aokeleg dun uutesmaert, da je dan toch ma liever stroofet nam,
oewel dat ök nie aoles was. Ma m'n vaoder zei aoltiet dat je d'r groot in staark van wier in
wat je vaoder zei, dat was zo. (Op die leef tiet temissen).
Ammen eheeten ao, dat deeë m'n aoltiet saeme an
taefel, dan stonge m'n mi z'n drieën a herêêt om
weg te lööpen, soms a vödat m'n vaoder „amen"
ezeit ao, want wie 'têêste bie de touter was, die kon
vö schooltiet nog lekker un stuitje toutere, want dat
deeë mn aolemaele graeg. Mar as je noe aol te vlug
van je plekke elööpe was, dan wier je gau trug eroe-
pe: „Kom jie us trug, gae weeres zitte in lae m 'n noe
o us zie oe je van taefel oor te gaen; bin jie noe êêle-
1//^s--N mae zot oorei"
V,
mae zot oore!"
De touter kojje dan natuurlijk wè vergete, dae zat al
lang un aoren op, die stiekum nog un lange neuze
nae je trok ök.
Nêê, dan nam je dien ouwe fiets ma, mi zö'n grööte baale d'r op. Je most wè op de trappers
gae stae, want anders kojje naargens bie, Je sliengerde as un dronkevint over de straete in
