,Ja, baes Nulles ('k wist
mar ik kan nog nie zo
die straete ajje dan ök èèlemaele nöödig. 'k E aoltiet
nog te doen mit dat ouwe vissertje, dat op 't voren-
omme liep mi zöö'n zwarte gliensterende pette op
z'n ööt in mi van die kromme zèèbêèntjesin zo raor
as 't klienkt, ik zag niks aores as die twee kromme
beentjes, 't was net of ik dae mi geweld nae toe
most. Juust, je raeit ut a, in un tiet van ja in nee
zat'n op m'n spatbord in daevandaen aoletwêè op
straete.
Wat was die vint kwaet: „Kan jie nie baale, lêêlukke snotneuze":
nie eens dattat z'n scheldnaem was), 'k kan best baale.oor ma.
hoet fiet se".'k Za joe aalepe, mit je baes Nulles", 'n Draoi om m 'n oor en in un schop onder
m'n ko..(neem m'n nie kwaeluk) at ik gau te pakken in 't is gek, mar ik kon ineens vee be
ter fietse. Tot op den dag van vandaege weet ik wezeluk nog nie oe of die baes Nulles noe ei-
geluk êête. 'k Weet alleen datter un verdraoit mooie roeiboot van z'n in de kaoje lag.
Wat emmen in die tiet toch vee langs de kaoje eslenterd, ee? Vöraol langs die kant van
't baenslop tot 't tonnemagazien, za'k ma zaage, want dae was 't meeste te beleven. In as
dan 's nachmidclags de visserschuutjes binne liepe, de öögaesjes in de blaezers, dan was 't
'n drukte van belang. Z'adde aolemaele van die grööte manden mit gomet an boord. Die ad-
de z'op zêê hevange in toen trek hekookt. D'r stonge aoltiet
wè un stel gometpaalers, mèêsta vrouwen, an de kant, om
un zootje gomet mee naer uus te nemen in un emmer, un
bennetje, of soms ök wè he woon in un grööte opgeknoopte
schorte, die ze over d'r keusen droege, zak ma zaage.
'T was vö vee maansen in die tiet un aordege biever-
dienste, want zo breed adde de meeste 't noe ök wee nie.
Dat paaien mos je leere, 't was un slag zögezeit. Wulder
konne d'r mèêsta nog al aordig mee uutte voeten, al deeë
m 'n 't nie vö de centen natuurluk. Mar as je de schipper (De Nööyer) noe un bitje ielp mit
van aoles in nog wat, dan mocht je wellus un andje gomet in je broekzak steke, in as 'n z'n
eige omdroaide, twêê andjes.
Soms was ter ök wellus un schuute bie die wat mossels meeëbrocht ao. Da kojje zie an de
netten die ienge te dröögen, want die zaege d'r aores uut. Ma dat at mèêsta nie zövee om
't lief.
Kruukels brochte ze, vö zövaar ik weet, nooit mee. Die mos je zèlluf ma gae zoeke langs de
zèèkant. Dat emmen dan ök dikkels edae. 'n Maeltje kruukels ad je gau genog bie mekaore.
D'r zaete d'r meer as genog tussen de bazaltkeien in onder die donkergroene zèêklappers.
/4s je die noe un bitje smaekeluk wou klaermaeke, dan
mos je ze koke mit un paer flienke schieven juun d'r tus
sen, dan smaekte ze 't beste, zie je. Mit un grööte stop-
naelde kojje die slekjes dan uut d'r uusje peutere. As je
daebie noe un bitje mit de vurm van 't uusje meedraoi-
de, dan gieng ut nog beter. Dat bruune klepje, zak ma
zaage, mos je d'r natuurluk èêst of doe. Soms knisperde
d'r wellus wa zand tussen je tanden, ma zand schuurt
de maege, zei m 'n vaoder aoltiet. Of dat noe hoet of
slecht vö je maege was ek nooit behrepe, mar ala.
124
