Begraafplaats op Zijpe
Hier gaf de wrede zee
wat zij geroofd had weder
En zamelde de Dood
én man, èn vrouw, én kind;
En legde in één graf
die droeve last hier neder.
De dijk waarin hun stof
zich aan de aarde bindt
Hier treurt de bloedverwant
om wat hij heeft verloren;
Dit schamel brokje dijk
schouwt nameloos verdriet
En wordt er aan zijn voet
nieuw leven eens geboren,
Het blijft een trieste plek...
vergeten doen we niet.
Hij die hier tranen stort
en brengen komt zijn bloemen,
Hem zij tot troost in smart:
gij kent de weg naar 't graf.
Wie telt ze allen saam
Wie zal de namen noemen
Van hen aan wie de zee
hun doden nimmer gaf.
Z.N. 6 mei 1953
