keer was door de voor „de liekstaosie" uit lopende veldwachter gemaand tot stoppen, waar
de stoet langs kwam waren de gordijnen of de luiken gesloten. Mensen, welke nog op straat
waren, bleven stilstaan, namen devoot pet of hoed af en hielden deze voor de borst tijdens
het langskomen van de stoet, het dorp maakte een verlaten, enigszins lugubere indruk.
Een uur voor de begrafenis luidde de klok gedurende een kwartier. In die tijd ging de fami
lie naar het sterfhuis. Een half uur voor de begrafenis luidde de klok weer een kwartier, dan
gingen de mensen die „te lieke" genodigd waren naar binnen. Bij de aanvang van de begra
fenis luidde men continue tot de stoet weer op het sterfhuis terug was. In sommige dorpen
werd ook wel één keer gedurende een half uur voor de begrafenis geluid en dan tijdens het
begraven.
Het fraaie hek voor de begraafplaats te Burgh. In de gietijzeren palen zijn diverse symbolen betrekking hebbend op
het sterven verwerkt.
(foto: M. K. Buth).
De klokkenluider hield vanuit de kerk de begrafenis in de gaten. Wanneer het sterfhuis in
een straatje voor de klokkenluider onzichtbaar was, dan liep de veldwachter door naar een
hoek van de straat en gaf de klokkenluider een sein dat de laatste begrafenisgast het sterf
huis weer binnenging, het luiden kon dan beëindigd worden.
In Brouwershaven gebeurde het ongeveer twintig jaar geleden, dat tijdens het begrafenislui-
den, na een enorme bons en gekraak, een plotselinge doodse stilte optrad: men had de kle-
37
