1935. Over een periode van ongeveer 50 jaar kunnen wij op deze wijze nagaan wat er in het Bruse dialect in stand gebleven danwel veranderd is. De stoomfiets Je wannes was a lank an't spaeren. Iedere stuuver leien weg. Want ie wou un stoomfiets köpe, Zö'n lewaoidienk opte wègt. 's Nachs kon un der nie van slaepe. Dat dienk zat aolmê in zun ööd, Zun moeder waster nie zó gröös op, Ze zei: doet nie, want 't oor je dood. Mê Je wannes wou nie luust're, Ie schreev un briev nae Rotterdam, Dae weunde un neef, die zouw wè zurge Dattun an zö'n stoomdienk kwam. Un stuitje laeter zeiten: Moeder, Luuster us, noe komt ter van, Ik gae mèrrege om un stoomfiets. Die gaek köpe mi neef Jan. Mê Jewannes mi zun branie Trov ut wè biezonder slécht. Toen un wi us an kwam ruuse, Lag tur un kaeie op te wègt. Die zag un deu zun vaert nie lè, oor, In ie reedur boovenop, Zun stoomfiets duukeld' in de dulleve, Zèls aoden un kapotte kop. Uuteree wassun mi zun stoomfiets, Ie kwam terécht' int ziekenuus, Zun buurman brocht de mööje stoomfiets In stikken in brokken bie zun tuus. Toen at zun moeder us kwam kieke, Zeiten: Moeder, doe mun un lol, Geef tat dienk mê mit 'grof vuul mee Want 'kao dur mun buuk van vol. Zun moeder zaggut nie mêê zitte. Ze klaegde: Bèl, bèl, dat is toch wat, Noe gaeten, je motter nie om dienke, Allêêneg nae zoon grööte stad. Mê Jewannesje was nie van gist're In ie wist wè watten dee. Toen atten mi zun stoomfiets tuuskwam, Wassun buutengeweun tevree. A. Wiebrens-Beekman Ie most a gauw dat dienk perbeere, Êêl de buurte reeën rond. De buuren stienge verbluft te kieken, Sommegte mi un oope mond. Kaerel, kaerel, wat un branie, Zei buurman Cris, ie is wat mans, Ze zouwe mien d'r nie op kriege In joe ok nie, ee buure Jans? Mevr. J. Wiebrens-Beekman („Jaone uut Bru."), onze Bruse dichteres. Die ei verstand van zulke zaeken In ie weet ok wat van de pries. Moeder schrok der eige un oetje, Kaerel, zeise, bijje nie wies? Nie wiesda zajje us zie, wö moeder, 't Zit ier booven nog wè goed, 'k ao ze nog aomae op un reitje, Jewannes weet wè watten doet. 108

Tijdschriftenbank Zeeland

Kroniek van het Land van de Zeemeermin | 1984 | | pagina 110