Vr. Als ik nog eens herhalen mag, daar staatmeneer De Later, C. de Later, erkend mus- seknijper. De L. Ma da stae nie op da bordje. Vr. Er staat: erkend knijper. De L. Jaa, dae stae: erkend knijper, jaa, das goed. Vr. Inleveren tussen zes en zeven, 's zaterdagsmiddags. En wat moeten ze dan inleveren De L. Pootjes van mussen. Vr. Pootjes van mussen? De L. Dat is schaedelek gedierte, ee? Dus die motte z' inleevere. Ma jaa, noe is 't zó druk nie meer, ma vroeger dan wiere d'r welles zon twölv of dèrtienduuzend ineleeverd, want dan was die mosse was waerd 'n sent, want dan was 't geld meer waerd as noe, in noe ei' die kleine jongers die gee niks meer om die senten, ee, dus wat is nog 'n sent? In dan gienge ze van dek op dek gienge ze d'r ovaele, ee, ömae, in die brochte z'ier in dan gienge z' in de vuulnisbusse of an 't vèrreke, want die luste z' ok goed Vr. U gaf een cent voor ieder mussepootje? De L. Nee, vö twee mussepootjes 'n sent, in voor 'n eitje 'n halve sent. Vr. En het kwam wel voor dat u er dertienhonderd in een jaar had? De L. Nee, dèrtienduuzend ei 't nog ewist in twölvduuzend, noe is 't ma veertien, vuuf- tienonderd meer, ma jaa, de sent ei geen waerde meer, ma toen was je blie ajje nog wat ode, ee, atter dan 'n boereknècht op dek gieng, in die ode natuurlek onderd van die mossen evange, ee, twèèonderd pootjes, dan die weer een gulden, 't Was mak kelek meeenoome, ee, van dek? Vr. En wie betaalde dat geld uit? De L. Da kwam gedëèltelek van de landbouwverëènegienge, die gaf tot vuuventwintigon- derd gulden ëëne sent, per stuk, van vuuventwintegonderd tot vuufduuzend twee sent in van vuufduuzend in ööger drie sent, ma 't was onze verdienste, want wilder betael- de öltied mar ëëne sént uut. Vr. Als u zegt: onze verdienste, dat is het gilde. De L. Da's de gilde, ma noe doe te landbouwverëënegieng ('t) nie meer, men kriege gëën subsidie meer, dat was te subsidie. Vr. Maar het gilde bestaat? De L. Jaa, da's zeeker, die bestae noe, eeven kieke vleede jaer tneegenteg jaer, 't is de ouste verëënegienge van Öösterland, mit jannewörie ëënenneegenteg jaer. Vr. En wat doet dat gilde dan nu nog, waar houdt u zich mee bezig? De L. Jaa, net as die pootjes inleevere en dan die twëë fëëstaevendjes, ee. Vr. Twee feestavondjes? De L. Jaa, ëëst de voorvergaederienge, dan magge ma net de mannen komme, daer in Nèf- fen d 'Eule, in da kaffee, in dan is tat 'n leutig aevendje, ee, in de nootuulen voorleeze in zo, dat weetje oe 't is, in grappen in van dies, in de twëëden aevend komme de vrouwen meej, da's tan veertien daegen vaarder, of drie weeken, in dan doe men 'n maeltied, twölv uure, ëën uure 's nachs soms, 'n wèrreme maaltijd. Vr. En wat eet u dan, wat gebraden mussen? De L. Nëë che, che, che!nëê nëë, 't beste van 't beste, ma vroeger, dan kojje nööjt, dan gienk tat nie, ee, dan waere d'r maansen die deej' in gëën dag eete, in dan konne ze 's aevens lekker eete, 'n kippetje of jaa wat tat, biefstuk van 't gaas, öl da beste van 't beste, in 'n paelenkje, in wè vier, vuuf soorten groente, ëëst soep, in dan de rest in dan achterop nog 'n ijsje of 't ëën of 't aore, 118

Tijdschriftenbank Zeeland

Kroniek van het Land van de Zeemeermin | 1984 | | pagina 120