in gekookt, suuker der bie, in de wèrreme aniesmèllek was klaer. As 't soms nog een beetje
te eet was, zeeje ze teegen mekaore: ,,Domenie bran je bek nie, 't is pap van eer gistere".
Je kon ook suukelaodemèllek drienke, ma die mos je eigelek een dag van te voore klaermae-
ke. D'r was toen nog geen suukelaodepoejer in je most in een kruudenierswienkel 'n paer
blokken cacao aele; ik weete nie of dat goed èrreg diere was, ma wè dat die stikken èèl ard
in flienk bitter waere. Je mos ze mit 'n mes afschrappe, suuker d'r bie, in de wèrreme mèllek
laete koke in dan afkoele. Den anderen dag lag ter dan een dikke schieve vet op, cacaobut-
ter, ma dat wier gewoon wèggegööjd, want de mensen wiste toen nog nie wat ze d'r mee
doe konne. 's Aevens wier de mèllek opgewèrremd, suuker der bie in ök nog 'n lange be-
schuut mi suuker in je ad een lékker kommetje suukelaodemèllek. Zo dat 'k ma zégge wil,
dat ze toe öök wè wiste wat lékker is. Laeter kwam toe die losse poejer in mööje grööte of
kleine bussen of zo ma los te bekommen in die losse poejer was makkeleker, want je kon dat
spul ook mit waeter anmènge; nie zoo lékker as mit mèllek.
In dan gienge m'n zo langzaemerand zitte wachte tot te staduusklokke twaolf uure sloeg.
Dan was ter afin toe nog wèl 's geschoote, in dan kwam d'r meer leven in de brouwerie; ma
gèèn vierwèrrek zo as teegenwoordig.
D'r wier natuurlek niewe jaer gewénst: „Aol wat wènselek is, oor!" in wie weet wat of ter
overal nog meer bie gezeid wier.
Ma d'r gebeurde nog meer, want toe lagge der nog stoombööten in d'aeven: de schroefbööt
„Schelde" lag an 't Luitje; bie de Nieuwstraete an de paeretrap de ouwe of de niewe spoor
boot, dat was een raederbööt. In dan lagge der een eindje vérder, öök bie een paeretrap één
of soms twéé raederbööten: „De Stad Zierikzee", of de „Zeeland" of de „Luctor et
Emergo", die aolemaele mit de „Schelde" op Rotterdam voere; de spoorboot voer op Mid
delburg. Soms lag ter an de Engelse kaoje nog de Koophandeldie op Amsterdam voer in
dat ëële stel dat lag dan nog een stuitje te toeteren, mènsenlieve, in dan wis je zeeker dat 't
toch écht twaolef uure was.
't Is öök wel 's gebeurd dat de meziek van de schutterie, „Kunst en Eer"12), op de grööten to
ren stieng in dan speelde ze 't bekènde: „Uren, dagen, maanden jaren"In as ze dat nie dee-
je, dan stieng der dikkels an d'Engelse kaoje, dus an den ooverkant van de kaoje dae de
schepen lagge, 'n muziekant in z'n ëëntje dat vérs te blaezen.
Op Niewjaersdag kwamme der soms kinders an de deure niewe jaer wènse: 'k wènse je
veel eil in zeegen in 't Niewe jaer". Soms kreege ze allëën ma: „Zo, dank je, m'n jongen (of
meise)", mar öök wè 'n paer sent om strakjes lékker te versnoepen, want daevö kwaeme ze
wènse.
Wullie moste dan ëëst nae Opoe in de oomes en tantes en dan kreege m'n öök wat; m'n
moste dan metëën bie sommige ménsen een kaertje in de busse doe of afgeeve, as der gëën
brievebusse was. In dan was 't vor ons weer afgelaope. M'n moeder most as klein meisje
mit eur moeder mee om bie de femielje een groot vérs op te zéggen. Ik weet nie, of 'k dat wèl
êêlemaele volleedeg èbbe, want ze was a ruum 80, toe ze dat opschreef; ze is nog 98 gewor-
re.
Ma dan begon 't op straete drukker te wonen; de knègs gonge bie de baezen nieuwe jaer
wènse in dat was vö vee vrouwen een benauwden dag. Want 't begon mit een kommetje
koffie mi wat ter bie, d'r wiere segaoren opgestoke in dan kwam a êêl gauw de bonelflèsse
op taefel in dan was 't van: „Geef ze peeper, jongers!" D'r waere van die échte drank-
waegens, die konne wè een aoleve flèsse op in dan ko je nog niks an der mèrreke, ma 'n êê-
leboel konne der nie zo goed teegen in dan a je de poppen an 't dansen. Zölank as ze bleeve
zitte gieng 't wè, mar o wee as ze buute kwaeme. Dan stienge aole uuzen te wiegelen in om-
110
