dat ze benauwd waere, dat ter wèl 's 'n stik af kon vaole, begonne ze te laveeren nae
d'ooverkant in die wiegelde ök, dus dan ma wee vromme. Ma de straete dee ook a zo gek,
dae kwamme grööte bobbels op in dae moste ze dan mit een grööte stap oovereene zie te
kommen. Je kan wè begriepe wat een gek gezicht of tat was in de jongers op straete adde
dat gauw in de smiezen. Kiek, in dan ko je mèrreke, dat de Surrekzèèënaers toch vroeger
vaerensgasten geweest waere, want dan gienge die ploegers achter zö'n laveerende
schuute an in dan ma roepe: „Ou je roer! Ou je roer!" Ma ze bleeve vö de securiteit een êèl
ende achter, want al flapperde de jassen as zeilen in slooge de èrremen as riemen deu de
lucht, je kon toch nooit weete.
D'r waere der bie die een leutegen dronk adde in die zulle tuus misschien nie vee last gegee-
ven ebbe, ma die een kwaejen dronk adde, die deeje ma gek; vrouwe in kinders aframmele,
de boel kort in klein slae in wie weet wat nog meer. Dat oor de je soms laeter wè in dan ka je
wè begriepe, dat een èêleboel vrouwen blie waere as ten dag verbie was. Wat een ellénde
deu dien smeerigen drank!
Vroeger wier der toch oover 't algeméén veel gedronke, tuus in in de kroegjes, want die
waere d'r toe wel een twintig in misschien nog wè meer. Ma die z'n eige rèspècteerde, dronk
tuus een brandewientje of een bittertje, ma gèèn jeneever; dat was een kroegdrank in die
paste nie in een fesoendelek uusauwen. Ma geloof ma, dat ter stiekempjes èèl wat wipper
tjes nae binne gewérkt wiere in dat 't dok wè nae buute kwam, kö je mèrreke an de massa
uutdrukkengen die ze d'r voor adde: Ie is lazerus, bezoope, as 'n kenon, as 'n kertouw, neu-
zeblie, dronkeg, as 'n maleier, 'n zuuplappe, 'n jeneeverkarre, boven z'n teewaeter, teu-teu,
kachel, in de bóönen, in den olie.
Ie ei de prins gesprooke, een poep an, een snee in z'n neuze, een kas an, een bok an 'n touwt
je, 'n stik in z'n kraege, te diepe in 't glaesje gekeeke. Meschien bin der nog wè meer, die 'k
nie kenne.
't Kan verkeer en", zei Bredero; as je noe 's èrregens komt, dan mo je nie gèk opkieke as de
flèsse op taefel komt mit de glaesjes in as je dan gevraegd wordt of je een ouwe of een jonge
klaere wil èbbe.
„Smaeken verschille" zeit ten boer in ie at viegen mi stroope.
W. P. L. Bakker (1886-1976)
Uit het laatste gedeelte van „mééster" Bakker's verhaal is duidelijk gebleken dat hij het
drankmisbruik omstreeks Oud en Nieuw te Zieriksee in de eerste decennia van deze eeuw
een betreurenswaardig verschijnsel vond en hij voegt er nog aan toe dat er vroeger oover 't
algeméén veel gedronke" werd. In dit met humor en ironie gekruide slot van zijn verhaal
constateert hij tevens dat de vroeger naar het oordeel van de sociale controle onfatsoenlijk
geachte jenever in de jaren '60, toen hij dit verhaal schreef, een huiselijke drank was gewor
den, waaraan men niet langer de ongunstige kwalificatie kroegdrank" verbond. Postuum
houdtmééster" Bakker jongeren (en ouderen!) van de jaren '80 hiermee een spiegel voor,
waarin zij zichzelf met enige schrik zouden kunnen herkennen. Het misbruik van lichte en
zware alcoholische dranken is thans namelijk in allerlei kringen van ons volk (ook in het
Zeeuwse land!) wederom zo buitensporig geworden, dat een herhaling van toestanden zoals
mééster Bakker die beschreef voor Zieriksee in de jaren '10 en '20, niet langer onmogeljk
lijkt.
Ter afsluiting van het commentaar bij mééster" Bakker's verhaal en ter vergelijking met
het dialectgebruik van ,,Jan Gabriël" nog enige dialectnotities bij ,,'t Ouwe jaer":
111
