bespiegelingen
Niet zóó warm hier.zegt men tegen de bewoners.
En de brave mensen antwoorden u, dat het er verleden vrijdag een stuk heter was.
Tja, en drie meter over de weg, aan de andere kant, ligt Het Hemeltje, waar geen mens is,
omdat ze aan 't oogsten zijn in De Hel. Het is een klein boerderijtje, verscholen onder de
acacias vergroeid in de wilde groene wingerd en een hoog perk oranje leliën. Op een blik-
semkale boom er achter zitten alle spreeuwen van het eiland doodstil en zwart tegen de he
mel.
't Schijnt, met de rozenranken en de harmonica in De Hel en deze van den duivel beheksten
dooden boom in Het Hemeltje, of de wereld ietwat in de war is geraaktDe keuze is moei
lijk.
Ik zou mijn feesten willen geven in De Hel, en mijn vredig leven willen eindigen onder de
stille, fijnbladerige acacia 's van Het Hemeltje, 't Is echter, zegt men, één hofstede.
Het hoort bij elkaar. De boer woont op De Hel, zijn zoon in het betere gewest. Later ruilen
ze. En zo voorts. Er valt veel te overpeinzen in de schaduw van deze acacia
Landelijke rust bij ,,'t Hemeltje" (foto ca. 1940 coll. J. van der Slikke).
Zo beschreef J. W. F. Werumeus Buning in 1942 in Ik zie, ik zie wat jij niet ziet, zwerftoch
ten door ons land, „De Helle" en ,,'t Hemeltje" op Schouwen, toen hij van Renesse naar El-
lemeet wandelde. Uit zijn verhaal blijkt dat hij meer de sfeer beschreef, dan de historische
werkelijkheid schetste.
Nu, meer dan veertig jaar later, bevindt zich in Noordwelle (gemeente Westerschouwen) een
22
