Schouwse meisjes aan het melken 1903 (Coll. W. P. de Vrieze) mende stier naar de stolp, waar de stier deed wat van hem verwacht werd. Ook de boeren gebruikten natuurlijk de schuit voor vervoer over het water. Vooral op de marktdagen was het een komen en gaan wanneer de boerin met melk en haar beste boter naar de markt toog. Naarmate er meer begrinde wegen over land kwamen (na 1860), geschiedde veel ver voer per wagen. Zo heb ik in mijn jeugd nog de rièwagen of riemwagen gekend. Later moest dit type wijken voor de wat prettiger verende Utrechtse wagen, ook wel Gelders gerijtje ge noemd. Verder was er vanouds een bodedienst, die aanvankelijk per schuit en later per wagen het vervoer verzorgde naar de donderdagse marktdag en ook 's zaterdags naar Zierikzee. Buiten de marktdagen was er ook op zondagochtend nogal wat verkeer op de weg, want in Midden-Schouwen was binnen een half uur gaans wel één of andere kerk te bereiken. En liep er geen echte weg dan kon je nog via verschillende kerkpaden, die je overal kon aan treffen, je doel bereiken. Natuurlijk gingen de mensen naar de kerk om naar de dominee te luisteren, maar ze kwa men er ook om familie en kennissen te ontmoeten. Daarvoor diende natuurlijk eveneens de jaarlijkse Zierikzeese paardenmarkt in juni en de kermis in september, maar er waren nog andere kermissen, die dorpsgewijze gevierd werden. Daar werden dan tegelijk de oude ve ten afgehandeld, waarbij het er ruw aan toe kon gaan. De Serooskerkse „mart" stond b.v. slecht bekend. Zo is mij door overlevering bekend dat mijn grootvader Joh. Boot op een Moriaanse „mart" een klap met een sabel te incasseren kreeg op zijn arm, die een herstel ling van enige weken nodig had; een min of meer onplezierig aandenken aan dit festijn. Nu was Moriaanshoofd vroeger niet bepaald een plaats waar braafheid en deugdzaamheid een hoog cijfer scoorde. Oude verhalen spreken over een bijzonder rauw volk dat daar woonde. Nu zullen ze zich in die tijd nog wel op een andere manier dan alleen door vechten hebben verstrooid om de lange winteravonden door te komen. Van de latere tijd is bekend dat kaart- en dominospel veelvuldig beoefend werden. En vergeet niet, dat er veel vertellers 51

Tijdschriftenbank Zeeland

Kroniek van het Land van de Zeemeermin | 1985 | | pagina 53