'k Weet wè, as t'r 'n foto gemaekt most worre van je bost, dan maekte dat zustertje gauw, da ze
achter 'n schèrrem kwam, vódat ze riep: „Diepe aesem aele!" Da bin'k nie vergéte! 'k Voelde
m'n eige aoltied 'n bitje verraeje: je zag niks, je voelde niks, ma zie maekte da ze as de
wêêrlicht wegkwam... Dat èbb'k nooit óóge op g'ad.
't Bluuf öögenschienlijk aomae bie 't ouwe, bestraeld of nie. Toe m'n wi spinaozie mochte
éte liete ze dat nog even van dichtbie zie op 't schèrrem, oe appetijtelijk in mooi groen dat 'r
wè uutzag...
Aol die otepetoters, die 't zouë motte wéte, keke ma 'n bitje verdwaesd de kaemer in, von'k.
Ze liete wè mèrreke, dat bie Tsjèrnobyl de victorie van 't onvermogen was begonne! Da's wat
anders, as de victorie van Alkmaar.
Trug kunne m'n nie mi, dat begriep'k oak wè. M'n zulle d'r aolles an motte doe, de boel zó
veilig mogelijk t' ouwen. M'n bin d'r noe wè achter gekomme, as bie de buren de mèllek
overkookt, da m'n ier mit de „stank" zitte.JJe zou, deu aol dat onzichtbaere, 't zichtbaere uut
't óóg verlieze.
't Voorjaer ei die waereld van ons wi opgetuugd mit sluiers van bloesems; duuzende
blommen in de veugels kwienkelêêre, dat t'n aerd eit. 'n Waereld om van t' ouwen!
Dat von'k noe opvaolle bie dat zangfêêst 1986 in Noorwegen! Dae gienge de Bèlzen mit de
êêre strieke. Wat wi je?! Dae zong zó'n jong brokje leven, vó die prachtige achtergrond van dat
Noorse décor: J'aime la vieü „Die eit 't gewonne!", riepe aole beöördêêlaers van Europa. Dat
jonge dieng danste in jubeld't uut, wat t'r bie ons aomae leefde: „M'n ouwe van 't leven!!"
Al ad Arjaon dae zèllef stae zienge, ad dat liedje 't nog gewonne: „M'n wille toch léve, omda
m'n van 't leven ouwe!?".
Noe dan! De rèm op die „dóód-doeners!!"
ARJAON
(Eerder geplaatst in de Zierikzeese Niemvsbode van 15-5-1986)
Zo'ri ding stae in Borsele oak: kerncentrale Borssele. Foto. n.v. P.ZEM.
122
