Vertrek De eerste wereldoorlog vond haar einde op 11 november 1918. In een spoorwagon in het bos van Compiègne (Frankrijk) werd de wapenstilstand gesloten. Een dramatische wereldbrand leek geblust. Tegelijkertijd werd echter de voedingsbodem gelegd voor een nog grotere wereldoorlog. Het verslag van de Gemeente Zierikzee over 1918 vermeld onder „visscherij" het volgende: „De Heijster vissers, die gedurende den oorlog van hier uit hadden gevist, gingen in November en December na den wapenstilstand terug naar hun vroegere woonplaats". Onder „Belgische school" staat vermeld: „Door het vertrek der Belgische families werd de school hoe langer hoe meer ontvolkt en eindelijk half November gesloten. Het personeel bestond bij de sluiting uit E. van Autenboer, hoofdonderwijzer L. Puissant, J. Hogerheide en Mevr. J. Puissant-de Ridder, uitsluitend voor 't onderwijs in de nuttige handwerken". Enkele Vlaamse vissers bleven nog enige tijd in Zierikzee werkzaam. Zo voeren bij de familie Schot met de Z Z.8 nog twee Heistenaars in 1919 ter visvangst op de Noordzee, namelijk Casimir Blommaert (zijn lapnaam was „Straal"), die op 3 oktober 1916 te Zierikzee was gehuwd met de Heistse weduwe Maria Couwijzer, en Bernard Frans Couwijzer (lapnaam „Sissen Davied"). Ging de Heistse vloot nog op de zeilen, de Z Z.8 was toen net voorzien van een 26 p.k. motortje. Een ware luxe! De vis die door de Z Z.8 van de familie Schot werd gevangen ging meestal in Zeebrugge ter markt. In de jaren twintig van deze eeuw waren alle Vlaamse vissers vertrokken uit Zierikzee. Enkele Zierikzeese jongens huwden met Heistse en Zeebrugse vissersmeisjes, waarvan de jongens, met uitzondering van één, na de wapenstilstand meetrokken naar België. Eveneens huwden enkele Zierikzeese meisjes met Vlaamse vissers, die ook meetrokken naar Vlaanderen. In Zierikzee werden in de jaren 1915-1918 circa vijfentwintig kinderen uit Heistse vissersechtparen geboren. Ook kwamen in Zierikzee onder elkaar enkele huwelijken voor, evenals enkele sterfgevallen. Wie heden ten dage de visserscafeetjes rond de vissershaven van Zeebrugge bezoekt, kan nog de vele verhalen van lief en leed aanhoren, die ze van hun ouders en grootouders hoorden, die destijds in Zierikzee, Brouwershaven, Goeree of elders tijdelijk gehuisvest waren. 91

Tijdschriftenbank Zeeland

Kroniek van het Land van de Zeemeermin | 1987 | | pagina 93