tegen d'n duunen angezet. Dat waere nie rrii „de blonde duunen"! In 't g'êêl nie! Die waere
„verbouwd" tot steil opgaende zandrotsen.
Die Finnen motte dae roar tegenan gekéke èbbe. Ze dochte dan oak da ze an de Franse kust
waere angespoeld. In wat dienk je, van zo'n bóót van twêê-duuzend ton afkomme, dat doe je
oak nie èffen tussen neuze in lippe!
In 'n vliegende zandsturm bin die gasten uut 't land van de duuzend meren van bóórd g'aeld.
Gaet 'r ma anstae!
Nae véé vuuven in zessen bin ze, mit de verlichte wiezerplaete van de kèrreke van Burgh as
baeken, te-lange-leste in ótèl De Koster angeland.
Naest 'n stik of wat vrouwen, adde ze vanzèllef oak 'n kelder mit mondkost an bóórd. Die
mondkost bleef nie allêên bie blikken dopèrten, dat begriep je! Nêêë, daer óórde oak 'n
laedieng mit drank bie...! „Wacht 's éven", dochte de mannen van de belastieng, „wêêr of gin
wêêr, dat spulletje zü m'n êêst ma 's verzégele, vanwége de invoerrechten...!" Noe, dat viel bie
die Finnen nie in goeje aerde, dat lae z'n eige verstae! Zeker noe, ad 'n opkikkertje d'r best
ingegae...
Z'ielde d'r vó de rest de moed wè in mó'k zégge. Z'addewarèntig nog 'n grammefoon deu de
duunen méégesjouwd. Ka je naegae!
Nie begriepend da z' in Burgh oak ma op 'n „vazze" zaete, vroege ze of t'r gin meissen waere,
die wouë komme danse...
Leit 'at noe ma 's over 'n taelmuure uut, dat die meissen êêl wat anders te sjouwen adde, dan
'n Finse zêêman van d'r lief t'ouwen...
Op 'n sombere naemiddag was 'n bie laeg waeter 's gae kieke bie 't uusje, wae t'n sins d'n
oorlog ad gewoond.
Dae ad zó'n dikke drie meter waeter gestae... Noe, die óógte aelde 't woonkaemertje nie.
Zódoende was 't waeter tot op de zolder geklömme. 't Ad 'r in z'n straete goed te kêêr gegae.
As 'n „bandjir" - dat wóórd wist 'n nog van schoöle, uut veraelen over Indië - was 't waeter deu
de straete geraest. D'r zou nie véé ml te zoeken wéze. 't Doel van z'n reize was eigelijk z'n
ondje, Flip. Die ad 'n, dóód noch levend, in Zurrikzêêë kunne vinde. Noe ka je wè zégge, oe
ka je j'n eige in zó'n barre tied druk maeke over 'n ond, ma ja, je mot 'r ma van ouwe...
Ie dabberde deu 't gangetje tot in 't woonkaemertje, in ja 't raesel was opgelost; ie zag 't
verael êêmae vó z'n.
't Waeter was gekomme, Flip was gae zwèmme, net zólank tot 'n tegen de zolderienge kwam,
in verzoop...
Noe lag 'n vó de slee-kachel, of 'n sliep, ma ie was zó dóód as 'n pier, in mit 'n poke of 'n
trommelzucht ad.
Uut de blauw-grieze modder naest Flip, staeke de ranke alsjes van 'n paer vaozen. Ie kon z'r
nog êêl uut trèkke. 't Waere a bejaerde spulletjes, die z'n moeder van z'n vaoder ad gekrége,
vó de verloving, zó gieng dat toen nog...
Kleine, dierbaere diengen, uut 'n tied die vógoed verbie leek. 'n Dóóze mit fotootjes: van z'n
vaoder, z'n moeder, z'n eige jeugd, in van meisjes, die t'n ad afgepakt of gekrége, lag as 'n
zwarte brij onder 'n lappe b'angsel.
Ie kon zó deu 't raem nae buute stappe. Asöf t'r 'n grappemaeker was bezig geweest, zat 'r in
'n oekje, tegen de muure van zien uus in dat van de buren, overènde op z'n achterwèrk, 'n
vèrreke, mit z'n voorpóóten gekruust, of'n zat te bidden. Ie staerde mit z'n levenlóóze kop
nae 't kleine bóögerdje, dat volop in z'n laoste bloei stong...
'n Blikke trommel, wae t'n jaeren gelééje de katte in ad begraeve, was wl blóót-gepoeld...
Gaet dat aomae nog goed komme...??
't Gieng a donkere toe t'n over 't kèrrekplein liep.
„Ich liebe dich", mummelde 'n Duitser tegen 't meisje in z'n èrremen.
't Leken wè oorlog...
131
