Nae de redders kwaeme 'n êêle rêêste èlpers uut 't binne- in buuteland!
Nae de ménsen in de béésten kwaeme noe 't uus in 't èrref an de beurte. Dat was gin
kattepisse! Dat doe je nie éven mit ,,'n sopje"! Ma, ze krége 't vó mekaore: de Japanners, de
Algerijnen, de jonges in meiden uut Israël, de Amerikanen in noem mar op.
Wat uut d'r mond kwam vestonge m'n nie, ma, wat uut 'r anden kwam...!!
Je mag drie kêêr raeië!
'k Zie ze nog zitte in de berakke in de Zèllekepolder, die gasten mit 'r baerden, die meissen
mit 'r bruune bêênen uut d'r korte broeken. M'n èbbe wat aevenden, ziengend bie de gitaar,
deugebrocht.
Nae de Zèllekepolder, de concertzael. 'n Zael vol mit énkel mannen van 't diek-èrstel:
boezeroenen mit galgen!
Nae de dichting van 't gat bie Ouwerkèrreke klonk deu de radio vanuut de Paere-straete:
Voor 't werk door heel ons volk verricht,
Is nu de zilte dood gezwicht!
Na donkere nacht, gloort 't nieuwe licht:
DE DIJK IS DICHT!!
'k G'loave, dat 't goed was nae vuuvendertig jaar 'n zêêë van tied op 'n mènsenleven, d'r nog 's
bie stil te staen!
„De jonges in meiden" van toen bin noe a vuuftigers, zestigers. De diekwèrrekers? Je kreeg
de Concertzael, an wêêrskanten van 't gerdien, nie ml vó d'n èlt vol...
ARJAON
De waetersnóódramp oover Schouwen-Duuveland van
31 januaori op 1 februaorie 1953
Wat 'k as kleine jóón dikkels mimmen kammeraodjes van schoole langs de zêêdiek elööpe.
Êêst bie Brouwersaeven, Den Osse of soms langs de Langediek bie Schaerendieke, in laeter,
toemen in Surreksêê hienge woone, langs de zêêdiek in de buurte van de boerderie van
Cassoek, onder an de zêêdiek.
Op sommege plèkken van 't eiland was de zêêdiek aarg ööhe mit nog 'n betonne muurtje d'r
boovenop. 't Was dan ok dikkels 'n êêle klouterpartij vó de jongers om oover dat muurtje bie
't zêêwaeter te kommen.
Vlak bie 't waeter was nog 'n êêl stik van den diek beklêêd mit blauwzwarte, gladde
basaltkeijen, glad in spèkkereg van 't zêêwier in de zêêklappers die tussen de keijen groejde.
Ajje nie hoed uut 'j óóhen keek, lag je zóó op 'j achterste. In da kon hoed ankomme, da wiste
m'n aolemaele uut ervaereng.
Vaarderop langs de zêêkant, op plékken wae 't soms aarg spooke kon, stienge wi 'n êêleboel
dikke, zwarte paelen, aolemaele op een reekje in donne teehen mekaore. Dat waere
zóógenaemde golfbreekers. Je kon nie verzichteg genogt weeze, want de zêê kon bie tied in
wiele soms vrêêselek tekeer gae, voraol bie noordwèster sturm, dan vloohe de schuum-
vlokken soms oover den diek. Aol die verzieniengen waere ard nóódeg, want die moste de
kracht van 't zêêwaeter ovrèmme in d'r vó zurge dat het nóójt oover of (nog aarger) deu de
zêêdiek zou stróóme om aole leeven, aeve in hoed achter de zêêdiek te vernietegen.
Ajje boovenop den diek op dat betonne muurtje hieng stae in je keek êêst nae de zêê lienks in
dan nae 't land rechs, dan zag je pas hoed oe hróót dat öógteverschil was. Zaalfs bie laeg
waeter stieng 't zêêwaeter nog 'n stik óóher dan 't móóje polderland mit aoles wat dae bie
oorde an 'd aore kant van den diek.
Kajje naegae oe hróót de druk teehen zóó 'n dieklichaem was, voraol bie óóg waeter of nog
aarger, bie spriengtie, want dan stieng 't zêêwaeter nog óóher.
As kleine jóón stieng je dae nie bie stille. Je wist nie beeter of't was aoltied zóó eweest. D'r
was trouwens ok nóójt wat biezonders hebeurd. Aole maansen voelde d'r eihe veileg in
beschut.
132
