aerpels nie in jen ochendbooteram kreeg je bienae nie deu je keele. Pien in je buuk ad je ók
as je nae den tram gieng. Jen oomoe douwde nog gauw een riesdaelder in jen and, der wier
gebezjoerd in den tram in achterom me gekeeke tot an Ziepe toe.
Dat je 't aomae nie ml trug zou zie zö as't was, kó je jeneige nie indienke in toch gebeurde dat
op een keer.
Die feebeiwaoriezondag mit aol die rotberichten die uut de radio kwaeme, die onzeekereid
oe 't noe zou weeze dae, gin tillefoon, gin post, oe eit öójt zö vérre kunne kom me?
Gelukkeg bleek êêl de femilie nog te leeven in stonge ze op een dag ml z'n aolen vó de
deure. Netuurlek wier der êêst een potje gebruld in aokelege veraelen waere der ók genog:
Oe 't waeter tree vó tree aoger kwam in uus, oe meubels in dóóje béésten ronddreeve in den
tuun in gae zó ma deu.
Da zakte laeter toch wl in 't wier op 't léste bienae nog gezelleg ók, een stikje Schouwen in jen
eige uus.
'k Bin zélf ók op 't eiland weeze kieke, ma mènsenlieve, jen arte bedauwde, oe most dat in
vreedesnaem aomae wl op z'n pööjes teréchte komme, 'twas waeter zó vérre as je kieke kon.
't Rampefons zou aoles betaele, ma laeter bleek datte pertaolste wl 't mééste kreege. Toch is 't
gelukkeg aomae wl goed gekomme. Je kan ier noe wl aisteg geslaepe, ma je mot 'd
achterdeure wé goed op slot doe. Soms is 't ók eeven of ter êêlemae niks veranderd is. Van de
weeke liepe der twéé ouwe wuufjes mit een aop booschappen vó m'n. Dien êênen zet
inééns d'r tassen neer in dien anderen zeit: „Wa doe jie noe?" „Méns", zei ze, ,,'k zö'n joekte
an m'n neuze!" Dan dienk je: Schouwen is toch Schouwen gebleeve
De groete van Jaokob
Vuuvendaartug jaer elee
In de ofhelaope jaeren ister êêl wat oweschreeve oover de ramp. 't Êêne is nog andoenleker
dan 't aore. Ik mommen bepaarke bie Bru. Dan kummen vooruut. 'k Zé da Bru d'r bizonder
hoed owekommen is, in van 'n ramp zóó as op aore durpen plaes evonden eit kajje nie
praete.
Bie ons binne héén buutendieken ebrooke, mé mee twééde tie d'n Auwendiek, 'n
binnendiek tussen Bru in Öósterland. 'k Wier 's nachs wakker eklopt om op Ziepe 't aalpen.
Toen atten m'n op Ziepe kwaeme, vloog 't waeter a tussen 'd uuzen van de kantenier in 'd
aevenmêêster tot an de remiesje van de R.T.M. Zóó dajje mee moeite deu de stróóm bie d'n
diekbaes kon komme. Omdat m'n dae niks konne doe, binne m'n nae durp vromme ehae. 'k
Weunde in 't Nóöddurp in 'k ao de maansen dae ewaerschoed om d'r reekenienge mee 't
auwen dat 't waeter de polder inliep. Oover diekdeubraeken docht 'k nie, wé dajje in 't
Nóöddurp héén zolder aode. Atter diekbraeken ewist aode op Bru, aode d'r wé 'n stok waeter
op dék estae, mee aole hevolge van dien.
Mee 1 ichtendag bin 'k wee nae Ziepe ehea in bie d'n diekbaes anheland in die vroeg an mien
of ik mee Iman Deurloo, de messelaer, mee wou hae om zakken bie de boeren op 't aelen,
bestemd vóó d'n Auwendiek, want de deuhange nae Öósterland liep méér deu d'n diek dan
d'r oover. Zóó was dat aok bie d'n trambaene. Toen ammen dae ankwaeme mit de zakken,
stiengjewannes Stouten, die weunde nét oover d'n diek op 'n spulletje, te roepen, of m'n nie
om 'n roejbóót wouwe hae.
Dae was oak peliesje Schipper. M'n spraeke of datte m'n nae de kaoje zoue hae da 't béste was
datte peliesje mee zou hae, omdatte ze zoue aalpe om die bóót oover d'n diek te kriegen. Ik
bleef achter in ao eholpe bie de mannen die atte a beezeg waere om de deuhange dicht te
maeken. Laeter oorde m'n datte ooto veronhelokt was in dat Iman verdronke was. Je kan
behriepe, da'k m'n eihe 'n onhelok schrok, 'kaode d'r zaalf een êêlen ochend mee mee
eree.
Henogt, twééde. Toe de mieletaeren op Ziepe ankwaeme mee bóótjes, was 'k aok op Ziepe.
Ze vroohe ofter één mee wou hae nae Öósterland om de wègt 'n bitje an te heen. Ikke mee, 't
135
