was nog óóg waeter, dus koste m'n stok oover blok. Toe m'n dae ankwaeme oade m'n a hauw
een paer hezinnen te pakken. Ik hieng uut de bóót mit lieslaezen an in aode zó 'n vrauwe op
m'n rik, m'n moste deu een slop, 'k zei: „Dae is toch ier hêên zienkpit, dammen dae
sommedêên nie inkwakke?"
Aolus hieng hoed, ons vromme mee 'n volle bóót. 't Waeter hieng of. M'n kwaeme deu een
stróómhat dichtebie de Kaewègt in toe zaehen m'n 'n vier brande op Ziepe, dat was om de
richting te bepaelen. De baes van de soldaoten zei teehen de soldaot die at vaerde: „Recht op
vuur af'. 'kZei: „Man, da kan nie, 't waeter zakt, m'n motte zóó vee meuhelek de duiven zie 't
auwen". Often eihewies was ofter hêên verstand van aode, weet ik nie, ma m'n liepe ahauw
an de hrond. 'kZei: „Eijet noe ezie mee je stok oover blok." Ikke d'r uut, vromme edouwd in
ie kwam los, kon d'r nog nèt insprienge in zei teehen dat soldaotje: „Noe luuster je nae mien,
ajje temisten wil komme wae atten m'n motte weeze." 't Was ondertussen a aordeg duuster
'oore. M'n kwaeme op Ziepe an, ikke van boord om ulpe 't aelen om die versteende maansen
d'r uut 't aalpen.
'k Liep in d'n donker liengs de trambaene, 'k wist nie ad dae 'n hat was uutespoeld, 'k viel d'r
in, 'kwas deurnat. Toe 'kwee an bóórd kwam, ao'k êêst ezeit watter opdee. Toe kree'k van d'n
êênen 'n emde, van d'n aoren 'n broek, 'n paer kisjes (schoenen), 'n mieletaer jasje in 'n
waerme komme koffie.
Zö bin'k op uus annehae. Omda 't laete 'oore was, waere ze dae onherust 'oore wae ak zóó
lank ebleve was, da kwam d'r aok nog bie.
Wullum
Bie ons binne bêèn buutendieken ebrooke, tnè mee tweede tie d'n Auwendiek, 'n binnendiek tussen Bru in
Óösterland. (Collectie Gemeente Bruinisse.)
136
