nog geen sprake; die zouden pas later komen. Koningin Wilhelmina ontmoette met haar
denkbeelden weinig begrip, laat staan bijval.
Trouwens, op Schouwen-Duiveland had men voorlopig de handen vol aan het herstel
van alle schade die de Duitsers hadden achtergelaten. Het vooroorlogse levenspatroon
handhaafde zich in die eerste jaren na de bevrijding. Ook op bestuurlijk gebied was de
tijd niet rijp voor veranderingen. De verkeersverbindingen op het eiland en „over water"
werden zo goed en zo kwaad als dat ging hervat. Aan toerisme viel nog niet te denken en
de werkgelegenheid bleef nagenoeg zoals zij was. Trouwens, welke ondernemer van
buiten zou dit eiland aantrekkelijk vinden om er zijn bedrijf te vestigen of over te
brengen?
Waren de jaren van Duitse bezetting - hoe dramatisch en ingrijpend ook - dus niet van
verstrekkende sociale gevolgen, zoveel te meer was dat de overstromingsramp van 1953-
Niet onmiddellijk drong in heel het land door dat zich een drama van onvoorstelbare
omvang had voltrokken. Reeds in de ochtend van 3 februari was er de eerste Koninklijke
belangstelling. Kaarsrecht, staande op de voorplecht, voer Prinses Wilhelmina het
havenkanaal van Zierikzee binnen, zich er rekenschap van gevend hoezeer de
ontredderde eilanders behoefte hadden aan een hart onder de riem. Nog nooit in haar
leven zal zij ontvangen zijn als toen aan het Luitje. In de verwarring was er niet zo gauw
Na de watersnoodramp van 1953 werd Schouwen-Duiveland geadopteerd door Amsterdam. Als dank voor de
verleende hulp boden de gemeentebesturen op 9 juli 1958 een bank aan vervaardigd door de beeldhouwer
Onkenhout. Op de rugleuning zijn de wapens aangebracht van de toen nog bestaande 18gemeenten. Links is
de uit de golven rijzende Zeeuwse leeuw te zien. De bank kreeg een plaats op het Weteringcircuit. In het
midden burgemeester Van Hall vijfde van links). Naast en achter hem de burgemeesters en loco
burgemeesters van Schouwen-Duiveland.
(CoU. auteur)
14
