helft was werkzaam in de landbouw, in industrie en diensten elk een kwart. Zierikzee
was weliswaar aangewezen als industriekern, maar het gesubsideerde industrieterrein
lokte nagenoeg geen gegadigden. Dat was tegen de verwachting, want allerlei
voordelen konden worden geboden.
Zierikzee was een zeehaven, de grond was goedkoop, arbeidskrachten waren in ruime
mate beschikbaar, er was een compleet scholenpakket met inbegrip van een lyceum, de
nabije recreatie-mogelijkheden en de verbindingen die het Deltaplan op korte termijn
zou bewerkstelligen leken allemaal voordelige factoren. Enkele industrieën waren er.
Daaronder was Zeelandia, een bloeiende onderneming in bakkerijgrondstoffen, die
gelukkig weerstand bood aan verlokkende aanbiedingen tot vestiging elders. Onder
leiding van de toenmalige, eminente directeur M. Doeleman H. J.zn,, de tweede
generatie, ontwikkelde het bedrijf zich verder en was daarnaast tot grote steun aan
andere plaatselijke instellingen en bedrijven. De Zierikzeesche Nieuwsbode, onmisbaar
op Schouwen-Duiveland maar worstelend met een niet al te groot abonnementental, de
aloude drukkerij Lakenman Ochtman, de Concertzaal hebben hun voortbestaan te
danken aan Zeelandia's verknochtheid aan zijn geboorteplaats.
Een belangrijke doorbraak is stellig geweest de vestiging van Smit en Bolnes, die
scheepsmotoren ging bouwen aan het havenkanaal. De directeur D. Smit uit Kinderdijk,
had dan ook, als fervent zeezeiler op de Oosterschelde, liefde opgevat voor
Zierikzee.
In het begin van de jaren zestig werd er een kentering zichtbaar: in Zierikzee begon het
bevolkingstal te stijgen. En het toerisme ging in hoog tempo in belang toenemen; dat
was vooral in de westhoek merkbaar.
Alom op het eiland had het herstel zijn beslag gekregen. Er werden woningen gebouwd.
Bejaardenvoorziening werd op moderne leest geschoeid. Dankzij een gift van het
Zweedse Rode Kruis kon een nieuw ziekenhuis bij Zierikzee worden gebouwd. Alle
gemeenten werden betrokken in de exploitatie en deelden in de jaarlijkse tekorten.
Gezegd mag worden, dat de herverkaveling op het eiland, die na en ook dankzij de ramp
kon worden uitgevoerd, tot goede resultaten heeft geleid. Enige vooraanstaanden uit de
agrarische sector verleenden dankzij hun gezag op het eiland daaraan de nodige steun;
daarmee komen mensen als Geluk, Klompe, Der Weduwen en Van der Zande in de
herinnering. Het eiland kreeg een nieuwe plattegrond: een nieuw wegennet en een
nieuw waterwegennet. Dat alles met het belang van landbouw, lokaal verkeer en
waterhuishouding als voornaamste oogmerk. Minder oog was er toen nog -voor
recreatie en doorgaande wegen. De verwezenlijking van het Deltaplan en de latere
ontwikkelingen op het gebied van verkeer en toerisme lagen dan ook in een ver
verschiet of nog daarachter. De reorganisatie van de landbouw is drastisch geweest: de
ruim 23 duizend percelen van vóór de ramp werden gereduceerd tot minder dan 9
duizend. In 1963 kon de Herverkavelingscommissie haar werk als afgerond beschou
wen.
Ondertussen naderden de Deltawerken. In 1959 kwam de keersluis in het Zierikzeese
havenkanaal gereed. Daarmee fungeerden de huizen langs de haven in Zierikzee niet
langer als zeewering, zoals eeuwenlang het geval was geweest. De straten daartussenin
werden al sinds 1809 - na een hoge vloed afgesloten met vloedplanken. Met het
gereedkomen van de keersluis werd het gemeentebestuur ontheven van zijn jaarlijkse
taak tot controle in ieder zeewerend huis of de vloedplank achter de voordeur wel aan
de eisen voldeed en het emmertje met klei, tot het dichtsmeren van de kieren,
voorhanden was. De sleuven waarin de vloedplanken werden geplaatst zijn hier en daar
nog aanwezig. Iets voor monumentenzorg?
16
