Van de tien kerkringen die het eiland telt is na die van Dreisehor die van Noordgouwe het interessantst. Noordgouwe is dan ook in 1987 als beschermd dorpsgezicht aangewezen. Van uitzonderlijke betekenis is het stadsgezicht Zierikzee. De wal vertoont nog het oorspronkelijke beloop, er is sprake van een zo goed als ongeschonden oude stadsplattegrond en de bebouwing toont een hoog percentage historisch waardevolle huizen. Er zijn natuurlijk ook de nodige panden van mindere betekenis, maar de oude stedebouwkundige structuur is nog praktisch overal intact. In het algemeen streeft men ernaar om de oorspronkelijke kleinschaligheid van het straat- en stadsbeeld te behouden. In de buurt tussen Oude en Nieuwe Haven, die na de ramp van 1953 vernieuwd moest worden, heeft men het oude stratenstramien en de oorspronkelijke verkaveling gehandhaafd. Aangezien van 'bevriezing' van het gebied geen sprake is vindt er ook nieuwbouw plaats. Die wordt veelal in de schaal van de omliggende omgeving uitgevoerd. Nieuwbouw vond plaats in een aan de omgeving aangepaste stijl. Daarentegen is in de omgeving van de Hoge Molenstraat gekozen voor eigentijdse woningbouw, zij het op verschillende punten aangepast. Financiële overwegingen gaven daarbij overigens de doorslag. Hoogbouw is binnen het beschermde gebied niet aan de orde. Bij uitbreidingen buiten de stad streeft men er naar het boeiende zicht op Zierikzee in de bestaande vorm te behouden. Toen men van rijkswege op basis van het betreffende wetsartikel in 1974 'gezichten ging inventariseren viel in eerste instantie de keuze op Brouwershaven, Dreisehor. Noordgouwe, Burgh, Haamstede en Zierikzee. Na de herinventarisatie in 1980 bleven hiervan over: Brouwershaven, Dreisehor en Zierikzee. Op 31 december 1980 zijn de oude kernen van deze plaatsen in het register van de Monumentenraad als beschermd ingeschreven. In 1987 werd Noordgouwe aan de reeks toegevoegd. Dreisehor. Zuidstraat/Ockersestraat. Schuren binnen het beschermde gezicht, (foto: P. van den Heuvel) 38

Tijdschriftenbank Zeeland

Kroniek van het Land van de Zeemeermin | 1989 | | pagina 40