Ma, oak vöö èm waere d'r leutige diengen in 't leven. Zó kö je bie Van den Bout
in de Vèrrenieuwstraete 'n autoped uure. Vóö vuuf cent per uure kö je dan op
luchtbanden deu de stad in 't Sliengerbos rauze. Zat je goed bie kas, kö je, mit je
kammeraos saeme, oak 'n bakfiets uure. Dat was 'n aparte bezigeid. Mit zö'n
dieng in 't Sliengerbos, steiltje op, steiltje af; ze zouwe tegenwoordig zégge: dae
krieg je 'n „kick" van. Ma 'n keer is dat slécht afgelööpe. J'ad an zö'n bakfiets 'n
klémme om d'n bak vast te zétten as j'n most laeje of zö. Noe, z'n kammeroad
dee trappe in ie zat in d'n bak. Mee zuchten in stenen d'n Appelmart op, mee 'n
vaertje over d'n Dam, nog 'n beetje anzètte, in dan, mee 'n rotgang de
Schuutaeven af... Ma toen gieng 'r wat fout! De klémme sloeg om de stange! Dat
betekende vöö d'n bakfiets: recht uut, recht an! Gin fratsen. Ie öörde anêêns de
bestuurder sténe in vloeke! D'r gieng bliekbaer wat fout, in ze gienge goed ard. Ie
zou z'n bêênen ma nae binne aele. Dat is 't geluk van z'n leven geweest, want 'n
öögenblik laeter vloog de bakfiets mee 'n rotklap tegen 'n woonuus. 't Schol niet
vee, of ze zaete bie de bewoner in de voorkaemer. De ruuten d'r uut. De gerdie-
nen laege over d'n bakfiets in over d' uurders, die noe aollebeië in d'n bak laege.
D'n êênen was as 'n biljardbal rondgestuiterd in de bestuurder was, kopje over, in
d'n bak gesméte. Dat ei vee piene in geld gekost. Wie dat eigelijk betaeld eit,
daer is 'n vandaege d'n dag nog nie achter...
Rond de Grööte Kèrreke wiere d'r in dien tied lööpgraeven gegraeve in
schuulkèlders gemaekt. In school ,,A" zat toe de Arbeitsdienst. As die gasten mit
d'r spae over d'r schoere deu de Poststraete marsjeerde, dan zonge ze as Hesters.
„Zwo, vier!", in dan was 't van „gee ze lèkas!". „Da oben in die Bergen, da blüht
ein Edelweisz", in gae zö ma deu.
Noe ad 'n 'n kammeraod, die studeerde biologie. Mit êên van die graevers bie de
Grööte Kèrreke ad 'n 'n afspraek gemaekt of die verzichtig 'n geraemte uut wou
graeve. Dae zou 'n vuuf gulden vó betaele. Dat was 'n êêle pries vöö dien tied,
dus dat gieng deu. Ie dat geraemte mee naer uus genome in op z'n slaepkaemer
keurig in mekaore gezét. Net as in 'n dokterskaemer stieng 'n dae netjes overènde
te pronk. Op 'n kwaeën ochend zou z'n tante - dae was 'n in de kost - z'n béd
verschööne. 't Raem stieng ope in de katte was mee nae bove geloape. Tante was
druk in de wêêre mee 't béd, in de katte druk in de wêêre mee 'n lintje dat an 'n
ribbe vastzat in één in wêêr fladderde in de tocht van 't raem. Dat was te véé van
't goeie vöö Miepie. Ie maek 'n luchtsprong in ang 'n öögenblik in de ribbekasse
van 't geraemte. Ma dat was noe wï te vee vöö 't geraemte in dat viel voorover,
boven op tante d'r achterwèrrek. Ie eit 't duurgekochte geraemte nooit mï gezie...
Eimelijk ad dien oorlog toch invloed op je doen in laeten. Zö was t'r onder z'n
kammeraos bekend, dat je van een mengsel van calium-chloraat in zwaevel 'n
poeier kon maeke, dat kon brande as Bengaals vuur, in sloeg j'r mee 'n aemer op,
dan ontplofte 't zaekje mee 'n flienke knal. Ma oe mos je daer an komme? Nae
d'n apotheek. Zégge, dat je vöö chemie-les op schóle dat spul nöödig ad. In
werentig, dae trapte de apotheker in. Noe was d'n beer los. As je op zö'n ööpje
van dat spul 'n tegel gooide, dan sprong die in duuzend stikken uut mekaore.
Dae gienge ze dan nae de waetertoren - die stieng 'r toe nog - 'n Stermien op j'n
ööd as èllem in je was anêêns an 't front, 't Gevaerlijke was: de Duitsers öörde
oak die klappen, in kwaeme zodoende kieke wat 'r opdéé. Die dochte an gelan
de parachutisten. Dan mos je maeke dat je wégkwam.
Begin vierenvêêrtig kwam 'r 'n einde an aoles. 't Eiland wier niemandsland, 't
