Wier onder waeter gezét in zodoende most 'r geëvacueerd worre. Ie weet nog die
laosten ochend op schóle. Je kammeraos, 't meisje waer je verliefd op was... J'ad
't gevoel: je zou ze nóóit mi zie. In z'n school-agenda ad 'n 'n aerlokje van d'r
geleid bie dn dag van d'r verjaerdag. Ie kon wè brulle. Z'n uus bleef zö ma leeg
achter. Aol de vertrouwde diengen liet je over an de willekeur. Ie zie z'n eige nog
zitte in die Róóie-Kruusauto op 't pontje van Ziepe. 't Was aomae èrremoe in
èllènde wat de klokke sloeg. D'r was difterie, je wist nie wae je teréchte kwam in
je kon op je sokken anvoele, dat d'n oorlog op z'n einde liep in dat 'n katte in 't
nauw raore sprongen kan maeke.
Dordrècht was 'n sóórt tussenstation, 'n deuvoeraeven. Dae kwam 'n uut gebrek
an ruumte terécht' op 'n schóle vö moeilijk opvoedbaere gasten. Dat was 'n
kwaed lot. As je dae te luudruchtig je neuze snoot, ad je a 'n flaere vóó je kop te
pakken. Nae 'n wéke of zèsse was 't gelukkig inpakke geblaeze in gieng 't nae
Den Bosch toe, zoete lieve Gerritje. Ie kon zö ma stae te dróömen op êên van de
bruggen over de Zuud-Willemsvaert over z'n eiland. Ie fantaseerde over 't ruusen
van de zêêë in docht bie z'n eige dat èlleke kokmêêuwe 'm de groete kwam
brienge van z'n eiland. De Braebanders bleke 'n vriendelijk, gastvrie volkje te
wezen. Ie was terèchtegekomme bie 'n jong echtpaer zonder kinders. Ie wier d'r
verwend, dat 'n aerd ad. Die man die wèrrekte vóó de Duitsers in brocht dikkels
vètte sause in vleis mee. As t'r bezoek was 's aevens, most 'n op z'n kaemer
bluuve. Dan wier d'r benee gedanst in gegiegeld. Dan óórde 'n de diepe stèmme
van Zarah Leander: Ich weisz, es wird einmal ein Wunder gescheh'n.
Noe, dat wonder kwam in oktober. Toen wier Den Bosch bevrijd. Dat gieng nie
aol te zachjes. Vee vuur in dóóië, dat was de pries.
In meië vuuvenvêêrtig luude de klokke vö 't êêle land. Terug nae Zierikzêêë.
Noe, dan mó je nog wè even wachte. 't Zit zö: j'n uusje staet 'r ma vóó d'n èlt mi.
Even komt dan de gedachte bove: ,,Zu m'n ier ma nie bluuve, in prebêêre 'n
nieuw bestaen op te bouwen?" Ma de grond wae t'n gebóóre in getóge was, trèkt.
Dat gekwelde stikje grond riep 'n t'rug in snee 'n los van de liefdes in vriend
schappen in Braebant.
'n Duuk in 't ongewisse. De „HARK"3) kwam te hulp om 'n sober bestaentje op te
bouwen. D'r wier wèrrek gezocht in gevonde. Ie was achtiene! Deu d'n oorlog
gauw riepe geworre. 'n Tiedpèrrek waevan de gedachten d'r mee verbonde 't graf
mee ingae. Ie ken noe aok aordige Duitsers. Ma ze motte 'm nie te nae komme.
As 'n mee z'n waegentje mee onderdvêêrtig over de Autobaene stuuft, in zö'n
vètte Mèrcedes gae dan achter z'n knippere mee z'n lichten, dan komt de vraeg
trék bie z'n bove: „Wie eit dien oorlog eigelijk gewonne?" Noe jie wi!
Arjaon.
1) G-l: Fokker jachtvliegtuig met dubbele staartligger. Max. snelheid ca. 450 km/h. Uitgerust met
Belgische Browning mitrailleurs. In mei 1940 waren er 23 operationeel.
2) „FLAK": Flugzeug Abwehr Kanone
3) „HARK": Hulp Aktie Rode Kruis
126
