drachtelijk te saeme, in ze binnet over die zaekjes vrie wel eens
Gerrit. Warachtig ek dat eleeze, net zoa goed as jie.
Kees. Akket goed begrepen dan woue ze der 'n paer uutknikkere.
Gerrit. Dat èk oa zo begrepe.
Kees. Mar jie eit van die zaeken meer verstand as ik, omdat jie op joe maniere de
boel nog al een beetje bie oat; zeg zoue daer noe bepaelde goeie reden voor
bestae?
Gerrit. Da gloak wè, te minsten ik dat stikje in de bode mit attensie eleeze, in
dae kom bie, dak juust 'n paer èèren op de Koaie3 mit menkoare oarde praete,
die daerover doende waere, in die 'k gloave, dat 't juuste bie de kop oade.
Kees. Wat zoue ze tegen die twèè noe eindelijk
Genii. Den èènen noeme ze 'n dwarskieker', in den anderen 'n antielieberoal\
Jhr. ir. Cornelis Charles Tbeophilus Six
(1S54 -1944)
(Foto Iconografisch Bureau.
's-Gravenhage.)
Kees. Maar wat dienkt jie der noe eindelik van?
Gerrit. Ik gloave voor mien, dat ze 't beste deëe dien dwarskieker der in te laeten,
in den anderen deruut te knikkeren.
Kees. Waerom den èènen niet in den anderen wel; ze schrieve toch oallebeie jon
keer voor der naem?
Gerrit. Das waer, mar die ku je oallebeie nie over èène kamme scheere; oalle jon-
keers dienke nie eender; dat dien dwarskieker oak jonkeer schrieft, dat kan ie nie
128
