meteen heeft overgenomen. Veel arbeidersgezinnen konden zich die luxe niet
veroorloven. De brommer heeft wel een functie vervuld al wordt dit vervoermid
del in de literatuur over de ontwikkelingen op het eiland bijna niet genoemd.
Veel oude eilandbewoners herinneren zich in eerste instantie ook alleen de aan
schaf van een auto. Toch heeft een groot deel van hen korte of langere tijd brom
mer gereden, zo herinneren ze zich desgevraagd. De brommer bleek een eerste
stap op weg naar de auto. Het begon met Mosquito's, fietsen met een hulpmotor
tje waarvan je het aandrijfwiel tegen de fietsband kon drukken. Daarna kwam de
Solex en later de echte brommer. De eigenaar van een schildersbedrijf en zijn
vrouw hadden bijvoorbeeld beiden een brommer.
'Wat we eerst met het openbaar vervoer of de fiets deden, ging daarna met
de brommer.'
Voor hem en ook voor veel anderen gold dat de brommer het tussenstation vorm
de voordat een auto kon worden gekocht. De schilder kreeg in 1955 zijn eerste
'lelijke eend'. De veerbootkapitein van de pont bij Zijpe hield dagelijks de aantal
len reizigers op de pont en hun vervoermiddel bij in zakboekjes die later helaas
verloren zijn gegaan.
'Wie een fiets had ruilde hem na de oorlog in voor een brommertje als hij
centen had. Ik weet nog dat we in het seizoen een halve boot met brom
mers hadden. Later gingen de mensen voor een auto sparen. Toen zijn de
brommers weer gaan minderen.'
Het is niet zo dat er een bepaalde korte periode is aan te wijzen, waarin de mees
te eilandbewoners overgingen tot de aanschaf van een auto. De redenen om daar
toe over te gaan liepen te zeer uiteen. Ook verschilde het tempo waarin de draag
kracht van de verschillende sociale lagen van de bevolking steeg. De een kon
Kapelaan P. de Haan op Vespa-scooter langs de Grachtweg in Zierikzee (1953)-
(Collectie Streekarchivariaat Schouwen-Duiveland en Sint Philipsland)
105
