idee in september I960 per ongeluk in de openbaarheid kwam, was de besluit
vorming al zo ver gevorderd dat er geen initiatief van de kant van Schouwen-
Duiveland meer mogelijk was. Die geheimhouding had overigens een duidelijke
reden. Men was bevreesd dat het Rijk en met name Rijkswaterstaat zich tegen de
plannen zouden keren. Dat blijkt uit archiefstukken.
Hadden de instanties op Schouwen-Duiveland dan niet zelf met een dergelijk ini
tiatief kunnen komen? In het voorgaande is al gesteld dat het brugplan voor een
groot deel berustte op een vrij revolutionaire technische vinding. Het ligt daarom
niet voor de hand dat personen en openbare instellingen op Schouwen-Duiveland
zich bewust waren van de technische mogelijkheid van een brug over de
Oosterschelde. Dat beeld klopt ook met het beeld dat geïnterviewden met betrek
king tot deze zaak schetsen. Niemand wist dat er mogelijkheden bestonden om
zo'n brug te bouwen.
Toen de provincie echter besloten had tot de bouw van de Zeelandbrug hebben
de bewoners van Schouwen-Duiveland alles gelaten over zich heen laten komen.
En dat geldt niet alleen voor de Zeelandbrug. Het gaat ook op voor de andere
ontsluitingen die na de watersnood van 1953 tot stand zijn gekomen.
Oosterscheldebrug, later Zeelandbrug geheten. (Coll. F. Beekman).
Gewijzigd reisgedrag
Waaruit bestond die nieuwe infrastructuur in het Deltagebied precies? Er kwamen
drie routes van noord naar zuid door het eilandengebied. De meest oostelijke
daarvan was voor Schouwen-Duiveland van minder belang. De meest westelijk
gelegen route liep vanuit Rotterdam via Voorne-Putten naar de Haringvlietsluizen,
en vandaar verder over de Brouwersdam, de Oosterscheldekering en de dam
door het Veersegat. Maar omdat de afsluiting van de Oosterschelde (die oorspron-
110
