weeke in den wienkel van mien baes nog andere baezen in die begonne over die
nieuwe besteding van schotten in de schole an't kerkhof. Ik zocht ma krullen in
spaonders, mar toe oarde ik toch wat dat ik je is mot vertelle.
Die schotten in die schole bin anbesteed, mar nie gegunt, omdat ze te diere
waere. Daer kon ik nie bie komme, mar onderwiel ik bezig was oarde ik die
andere baezen zegge da'kwam, omdat ter nog meer kosten bie kwamme as bie
de eerste schotten. Ik werkte mar deur, mar toe was der eene van die baezen, die
oarde ik cludeluk zegge, dat ze noe timmermans van Noordgouwe en Kerkwerve
ebbe gevraegd, om daer oak naer in te schrieven. Ik ebbe der niks geen verstand
van, ik geloave 't zeivers, dat je daer eerlike mannen eit te wonen, mar is dat noe
nie erg om ze van buut en de stad te gaen roepen, onderwiel wullie ier zitte te
verlangen naer werk.- Ik woe dat je der is bie geweest was oe al die baezen an
gongen;2 den eenen riep: motten men daervoor zoo'n hoagen hoafdelijken
omslag3 betaele, een anderen zei: ik buuten de stad wone en den derden zei: ik
ouwe zeven weken voor pinksteren.'1 Kiek meneer! ik wilde je dat noe zoa mar is
vertellen op mien manier, want ik bin mar
EEN KRULLEJONGEN
Aperpos! meneer, zou der voor de nieuwe muure oak nog een van buute motte
komme om die tegen te houwen?
In zijn tweede ingezonden stuk van dinsdag 18 augustus 1891 deelt de krullejon-
gen mee dat hij "van zen baes op zen kop" heeft gekregen vanwege "zen geschrief
in de Bode". Verder gaat hij uitgebreid in op de aanbesteding van de schotten en
op het dempen van de Oude Haven. Aan het slot spreekt hij zijn ongerustheid uit
dat hij ontslagen zal worden. Hij neemt dan ook de vrijheid om naar een baantje
als kraritejongen te solliciteren.
"Ik bin een Zaeterdag aevend van mien baes bedankt, nie omdat ik hem zoaveel
geld in de weke kostte, mar omdat de baezen in de stad bienae gin werk meer
ebbe. In das toch zeker waer, as der nie geschaefd in gekapt wordt, dan ebbe ze
gin krullejongen meer noadig".
Met deze woorden begint hij zijn derde ingezonden stuk op dinsdag 1 september.
Zijn ontslag heeft dus niets met het schrijven van zijn ingezonden stukken te
maken. In zijn laatste bijdrage vertelt hij over zijn ervaringen als krantejongen.
MENEER!
Zie zoa, cle kerremisse is afgeloape en ik mit mien baentje as krantejongen beg
onne. 'k Hè lekker weêr en dat geeft veel oar, in ik mot zegge dat et mien tot nog
toe goed bevoalt. Och, je bint vrieër as op de wienkel, je loapt is mit iemand en
daer oar je wat van, of je staet op de koaije5 bie zoa'n krootje6 en daer kunne ze
lekker mit spek schiete, oar.
Mien moeder vond dat de kerremisse niet zoa plezierig was as anders, omdat de
boel zoa verre van mekaore stond, mar ik zeide: mens da's mode, kiek mar is
naer 't kerkbriefje,7 daer staet eenen dominé van boven en eene van ondere in
daer tussen is 't oallemaele ruumte. Och, 't gaet toch goed zulle m'n ma clienke.
Mar noe mot ik an men moeder zegge, dat wullie van daege geen eenen domenie
in de stad ebbe.
Op de kaoije was d'r van de weke en groate drukte onder de geleerde, over de
86
