Wanneer er iets van Engelse zijde geschied, dat terecht algemeen afgrijzen ver
oorzaakt, is een zeker stelletje duistere lieden direct klaar om het te verfoeilijken en
om te liegen. Als een veerboolje getroffen wordt, wordt door die lieden uitge
bazuind, dat er juist een aantal Duitse vaartuigen in de buurt waren, of dat er
veel Duitse militairen aan boord waren. Uit het voorgaande blijkt duidelijk hoe
een tragisch voorval als propagandamiddel werd gebruikt. In het volgende num
mer van de Zeeuwsehe Stroom geeft de leider van de NSB in Zeeland Jan Dekker
in zijn rubriek "Besprekingen met het Zeeuwse volk" antwoord op de volgende
vraag: "Waarom mocht de tot zinken gebrachte veerboot "Prins Hendrik" geen
vlag voeren van de Duitsers?" Ten eerste ergert hij zich aan de beschuldiging aan
het adres van de Duitsers. Ten tweede stelt hij de opdracht van de directeur van
de Provinciale Stoombootdienst om geen vlag te voeren ter discussie. Het argu
ment van de directeur als zou een schip zonder vlag opvallen tussen alle Duitse
schepen met een vlag verwerpt hij en hij stelt dat de directeur zonder overleg met
de Duitse instanties heeft gehandeld en derhalve verantwoordelijk is. Op de vraag
of de directeur de opdracht heeft gegeven om te voorkomen dat bij het passeren
van een Duits vaartuig de Duitse vlag moest worden gegroet door middel van het
strijken van de Nederlandse vlag blijft hij het antwoord schuldig. Hij spreekt
echter de hoop uit dat dit niet het geval is. (Oud-bemanningsleden verklaarden
dat dit inderdaad cle enige reden was. Het was voorgekomen dat tijdens één over
tocht zeven maal de vlag moest worden gestreken.)
Ter nagedachtenis
In het eerste nummer van de Vrije Stemmen van Schouwen en Duiveland, het
blad dat de verboden "Zierikzeesche Nieuwsbode" verving, op dinsdag 12 juni
1945 herdacht burgemeester Schuurbeque Boeije de omgekomenen in de Tweede
Wereldoorlog met de volgende woorden:
Er zijn er ook die niet: terugkeren. Zij die hier op hei: eiland de dood vonden door
de hand van de bezetter. Die door het granaat-vuur hun leven vroegtijdig zagen
afgesneden. Die in hun evacuatieoorden hun tol aan het leven betaalden. Die voor
dal de evacuatie haar beslag kreeg, van dit leven scheidden. Die in de meidagen
van 1940 aan hun verwondingen bezweken. Wij denken in stilte aan deze mensen
en kinderen van onze stad. Wij wensen hen de eeu wige rust toe.
Vrijdag 3 mei 1946. Zierikzee gedenkt de doden. We citeren het verslag uit De
Vrije Stemmen van Schouwen en Duiveland van maandag de 6de mei.
Geen indrukwekkender stoet is er door de straten van de stad gegaan, dan op den
avond van Vrijdag 3 mei '1946. Met een stille ommegang langs de graven van hen
die in de mei-dagen 1940 hun bloed plengden op het altaar van de vrijheid en die
voor ons al de duizenden Nederlandsche gesneuvelden en de millioenen dooden
over de geheele wereld, vertegenwoordigen, heeft de Zierikzeesche burgerij een wijle
hen allen herdacht en bloemen gelegd op de plaats waar hu n lichamen rusten. Om
7.15 zette de stoet, die zich op het Havenplein had opgesteld, zich in beweging en
in volmaakte rust en orde begaf men zich via de Nobelstraat en Grachtweg, naar
het R.K. kerkhof waar de militair Van Doorn, zoals bekend gesneuveld op de
Barendrechlsche brug in mei 1940, ligt begraven. Vandaar ging de stoel via de
Grachtweg verder naar de Algemeene Begraafplaats, waar de te Overschie ge
sneuvelde militair Van der Have zijn laatste rustplaats heeft gevonden. Zelden hing
er over onze stad zulk een sfeer van plechtige ernst. Hoe oneindig diep is de oorlog
in ons volk ingeslagen
109
