Nee, zulk een stille bedevaart van ontroerde menscben is voorheen niet mogelijk
geweest. Daa rvoor waren vijf bittere jaren van leed en ellende noodig.
Op dezelfde avond van de 3de mei staat op de Rooms-Katholieke begraafplaats
de moeder van matroos Van Wanrooij met diens beide jonge kinderen. De stille
stoet trekt voorbij. Op liet graf van haar zoon worden geen bloemen gelegd. Zij
vraagt zich af waarom, is hij niet voor de vrijheid gestorven? Zij vertelt haar
kleinzonen over hun vader, hoe moedig hij was en hoe hij, ondanks de grote
gevaren plichtsgetrouw op zijn post bleef.
Met diepe weemoed herdenken wij de dappere mannen, die hij de uitoefening van
hun plicht omkwamen. Zij waren een lichtend voorbeeld voor ons allen, we zullen
hen nimmer vergeten. God sterke U in het vele leed. dat U hebt geleden. Met deze
woorden besloot de Commissaris der Koningin, jhr. mr. A. F. C. de Casembroot
op dinsdag 2 april 1951 zijn toespraak bij cle onthulling van een bronzen gedenk
plaat in de hal van het nieuwe kantoorgebouw van de Provinciale Stoomboot-
dienst te Vlissingen ter nagedachtenis van de omgekomen bemanningsleden.
Conclusie
In de titel van dit artikel wordt de vraag gesteld of de aanval op de "Prins
Hendrik" een fatale vergissing of een aanval op een strategisch doel was.
Gezien de feiten kan van een vergissing geen sprake zijn. Het squadron had een
duidelijke opdracht, namelijk het uitschakelen van de scheepvaart in de Schelde-
monden. Ook de duidelijke omschrijving van de doelen in het vluchtrapport wijst
hierop. Wat in tijd van oorlog precies onder een strategisch doel wordt verstaan
zal nooit duidelijk zijn. Duidelijk is wel dat het geallieerde opperbevel al het
militaire en civiele verkeer in de bezette gebieden, zowel te land als te water
wilde uitschakelen. Dat de "Prins Hendrik" geen Nederlandse vlag voerde is van
geen enkele invloed geweest. Op het dak van de stuurhut van de op 3 juni 1943
beschoten "Zuiderzee" was over de gehele breedte de Nederlandse vlag geschil
derd. Moge dit artikel de herinnering aan de dappere mannen van de Provinciale
Stoombootdienst en alle andere slachtoffers die bij deze droeve gebeurtenis in
onze regionale historie het leven lieten, levend houden en onderschreven worden
met de woorden van de onbekende dichter in De Vrije Stemmen van Schouwen
en Duiveland van maandag 6 mei 1946 naar aanleiding van de dodenherdenking
op vrijdag 3 mei 1946.
STILLE OMGANG
We liepen in den avond langs de wegen,
Met rouw in I hart en bloemen in de hand;
We stonden peinzend even stil en zwegen
Op 't graf van hen, die vielen voor h un la nd.
Maar wat de mond- door droefheid niet kon zeggen,
Sprak onze ziel daar in die stillen stond,
Toen wij op 7 graf de bloemen mochten leggen
Uit eigen hof den vrijen Schouwschen grond.
O, Vrijheid, na vijf lange, bange jaren
Als Godsgeschenk op aarde neergedaald,
Wij weten iveernu wij op 't kerkhof waren,
Hóe duur ons volk. den losprijs heeft betaald.
110
