allemaal autochtonen meer. In sommige dorpen is er een ringstekerij vanaf het
paard of zelfs vanaf de fiets aan toegevoegd. In alle dorpen speelt de versiering
met crêpepapieren rozen en takjes groen nog steeds een belangrijke rol. Sinds de
laatste tien jaar wordt deze versiering beoordeeld door een jury op het mooiste
geheel.
Vooral het organisatiecomité van Haamstede en Burgh probeert de strao nog zo
traditioneel mogelijk te vieren. Versierde paarden, de authentieke route, de voet
wassing in zee, de omgang rond de kerken, het cafébezoek, de "Harmonie", de
wedren op de slotlaan, de verkoop van schrooisels vanaf een handkar, het feest
in het dorpscafé achteraf en het. voorjaarsgevoel zijn momenteel de belangrijkste
elementen van deze strao.
De strao van Haamstede en Burgh telt tegenwoordig weer meer dan zeventig rui
ters; die van Renesse ruim vijftig ruiters; in de andere dorpen iets minder.
Nog steeds is het zo dat cle inwoners van een straovierend dorp, ook niet-deelne
mers aan de ruiterstoet, een soort feest-gevoel hebben. Het familiebezoek, juist
op deze dag, is er niet meer. Maar men ziet allerlei dorpsgenoten, die normaal
zelden of nooit in een café komen, aan het eind van de middag in het dorpscafé.
De burgemeester, de wethouders en de dorpsbewoners vieren ongecompliceerd
feest. Toeristen zijn in februari en maart nog nauwelijks aanwezig, enkelen staan
langs de route verbaasd dit folkloristisch gebeuren gade te slaan.
De strao is nog een typisch dorpsfeest en moet dat blijven.
De harmonie "Witte van Haamstedeen enkele straorijders aan de Ring van Haamstede in de jaren '60.
(collectie Streekarchivariaat Schouwen-Duiveland en Sint PhUipsland. Zierihzee)
39
