ke. Zö kwaeme mun an 't held, 'k Oefde zalef nie nae 't disterbutieketoor. Un
dochter van de molenaer aelde aoltied de bonnen vö ongs.
Zalef kwam 'k nie zo vee buute, 'k miste de Zeeuwse locht. 'k Kwam allêên in de
wienkel. 'Snie je kaes zalef mar of zei de wienkelier dan. Ene keer was 't percies
zö vee as ak aa moch, ma dat was netuurluk toeval, 'k Hong ök nae de slachter.
Die zei us: 'Hae noe ök us Woudenbamgs praete...' 'k Zahe: 'Ja dat za wèü' Ma
Rinus Barevoes, die dee 't wè. Ma m'n waere nog gin uure trug op durp of 't was
wï Schouws.
Omoe, de moeder van de vrouwe op d'ostie wae mun zaete, die wou da'k in
un kaffé hong wareke wae de Duitsers oak zaete. k'Zahe: "k doe mun warelc
zalef tuus, dan mot un angder dat ma gae doe, 'k za hèk wezel'.
Je kon ier vee meer mareke van d'n oorlog dan bie ongs op Schouwen. Griet van
Iesendieke zat bie Van Gienkel. Die man is wèg aeld omda tun ongderdukers a.
Ie is laeter dood eschote.
Ze waere dae vee pertoaler mit ongderdukers in zö. Bie ongs op d'ostie adde ze
ök un ongderduker. Ie ei wè us acht daegen wèg ewêêst. Jan wistut, ma ongs
wiste 't nie. 't Ei ewêêst dat Jan eten most brienge in 't bos wae a d'ongderdukers
zaete. As z'n dae kwam stong de radio zö ard an, je kon un van un aande ööre.
Dat duste ze gewoon. Op un aevend kwaeme d'r van die landwachters, 'k aelde
nèt de waste nae binne. D'r kwam d'r êêne nae mien toe in zei: 'wie bin jie in
wae kom je vandaen?' 'k Zei: 'uut Schouwen, in geëvacuêêrd'. Da's nie zö mooi,
zei t'r êêne in toe honge ze nae d'achterdeure van d'ostie, dae was opoe bezig
mee un flesse malek vö un ldante. Eên van die gasten sloeg de flesse uut d'r ang-
den, êêl d'r cluum was ope deu 't glas. Mit z'n aollen moste ze op un reije hae
stae, opoe mit d'r kleinzeune in kleindochter. Ze stonge mit heweren in ze
schote hereheld in de locht. D'n ongderduker was t'r nie, dus die konde ze nie
vinde. Ma dienk t'r om, dan verkoap je ze ök nie öör. D'n ouwen Jan zat mit
Adrie in ik mit de kleine Jan ieder op un baade. Nêê, as je zö öörde schiete, dan
aode je nog nooit zö'n drööhe mond. Laeter kwam de burhemêêster, un NSB-er,
ie vroeg an mien wat of t'r hebeurd was. 'k Zahe: 'k wete narehes van. Ongs bin
niks overkomme, ze bin ier nie ewêêst. Dan mot je op d'ostie weze. Ik wete van
niks. Mun ök nog us mit un man of twintig in de kaemer op d'os-tie elehe. As
te hevaerlek wier, dan konne mun aoltied nog nae de kèlder.
D'n ouwen Jan z'n fiets z'ök inenome in toe most un ök nog vö de Duitsers
gae wareke, dat wier verplicht. Z'n fiets eit tun netuurlijk nooit mi trug ehad.
Op un zongdag in april vuufunveeitig bin mun van d' ostie vandaen ehae, nae
Barneveld toe, tien kilemeter loape. Mit Jan in de kinders in mit Kees van
Iesendieke, z'n vrouwe in Gré. Dae moste mun in un waerenuus, dat adde ze
leeggemaekt vö evacuêês. De maansen kwaeme overa vandaen. Mun adcle niks
anders as un baade, as je overdag nae buute hong in je kwam trug dan kon je zö
wï op je baade. Mun adde hoed van eten in drienken. Mun kwaeme maansen
tehen die vertaalde da die van 't Vliet, zö êête d'ostie in Woudenbareg, ök in
Barneveld waere. Mun honge ze hauw opzoeke. Ze zeie: 'ael hauw julder spullen
in kom ier nae toe'. Da mun trék edae. Barneveld was noe vrie.
's Aevens hienge mun nae durp om te kieken oe a 't was. Adrie, die op t'r dood
was vö de Duitsers, liep zö nae d'Iengelse toe. Ze krehe woste in suklaode in vö
de mannen sihrètten, dae waere ze hèk op. Op vuuf meie öörde mun da 't êêle
land vrie was. Op tien meie bin mun wï trug nae Woudenbareg ehae, op m'n
zuster Pie d'r verjaerdag.
102
