Ma 't evacuaosiebero wist dae wè raed mé, ze zoue vö ons wè een plekje zoeke.
M'n moste nae een durpje in Braebant wae m'n nog nooit van göörd adde. Vö
vervoer adde z'oak a gezurgd. M'n moste mit de Bossche boot mé. 's Ochens a
êêl vroeg giengen m'n nae de Maaskade, wae de bewuste boot z'n vertrekpunt
ad. De boot stroamde vol mé evacuées. Vee Zierikzêêenaers, ma oak ménsen uut
Schouwen in uut Duuveland, zélfs uut Flakkee. Ze moste nae Sleeuwijk,
Woudrichem, Veen in nae Wijk en Aalburg.
Vanaf Gorkum stonge d'r bie èlleke anlegsteiger ménsen te wachten om de gas
ten op t' aelen die bie zullie zoue worre ingekwartierd. Bie èlleke stopplekke zag
'k wï een paer bekende gezichten de boot verlaete. Toe m'n in Wijk zélf an de
beurte waere, gienge m'n saeme mé nog een stik of vier gezinnen an de wal. Die
andere femilies waere zö vertrokke, ma vö ons was'ter gin méns op de kaoije.
Bovenop d'n diek stieng een man 't zaekje op een afstandje te bekieken. Ie was
mé een paerd in waegen. Ie kwam nae ons toe in zei datten wè gedocht ad dat
onze gasteer d'r nie zou weze. Omda m'n dik twêê kilometer moste lööpe, was
t'n zö vriendeluk om ons d'r even nae toe te briengen. Toe m'n d'r an kwaeme,
zaege m'n trék a da m'n nie èrreg welkom waere. De burgervaoder most er an te
pas komme, mé een pliesie bie z'n.
Die most zélfs toezicht ouwe toe ze eten vö ons klaer moste maeke.
M'n bin d'r ma een paer weken gebleve, want da wier netuurluk op die meniere
niks. Laeter è'k gööre da een andere femilie uut Zierikzêêe, uut 't Achterommetje,
bie die lui ondergebrocht binne. Een femilie mé zes of zeven kinders.
Vö ons aclde ze a gauw een ander plèkje gevonde. M'n wiere bie een andere
boerefemilie mé ööpe èrremen ontvange. Dae m'n een paer maenden rustig
gewoond. Opoe van 't Rooie Durp kon d'r zélfs vö een dag of tiene op bezoek
komme. Temisten da dochte m'n. In die tien daegen viel net d'n dag, die ze
laeter 'Dolle Diensdag' zoue noeme. Ze kon nie trug nae Rotterdam, zodoende ei
ze gin last van d'ongerwinter gad.
't Zuuen van 't land wier deu de geallieerde troepen bevrijd in 't oorlogsgeweld
kwam mé t'n dag dichterbie. Jammer genog gienge ze nie vérder dan de Maas.
Dae bleve ze steke. t'Durp stroomde vol mé Duitsers, t' Wier gevaerluk op strae-
te, d' Engelse vliegtuugen schööte op de kèrktöörens in op aolles in de buurte.
Vanuut t' vrieë zuuen wiere m'n mé grenaten beschööte.
M'adde gelukkug gin onger in tussen 't schieten deu gienge m'n out kappe in d'n
böögerd van de buurman, zodoende oefde m'n gin koue te lieën.
Rond de Kerstdaegen begonne de Duitsers mé een offensief in wiere de
beschietingen zö èrreg da m'n moste vluchte. M'n moste eigeluk de Waal over,
Olland in. Ma m'n adde a gööre datter boven de grööte rivieren bienae gin eten
mi was, dus zochte m'n zélf nae een plèkje. M'n gienge tèlkens een stikje vérder
op, m'n vaoder vond iedere keer wi een dék boven ons ööt, steeds in een ander
durp, tot da m'n in Woudrichem kwaeme. Ons uusouwen naeme m'n mee in een
kinclerwaegen in op een kruuwaegen.
Vlak onder zulder 'Dikke Toren' vonde m'n een onderkommen om d'èrregste
wintermaenden deu te kommen. t'Was nie ideaol, d'r was om mar is wat te noe
men, gin waeterleicling. Regelmaetug most ik mé twêê emmers onder de
Waeterpöörte deu nae de Waal om waeter te pitten.
Op een gegeve mement kree'k last van m'n knie, op ten duur zö èrreg da'k nie
mi Ioape kon. Zodoende a'k niks te doen in kree'k vaert nae Zierikzêêe. In m'n
108
