Boerderijen in Zeeland
Historie
In de middeleeuwen werd op de zandige kreekruggen in Zeeland hoofdzakelijk
akker- en tuinbouw bedreven. Uit die tijd zijn geen boerderijen meer overgeble
ven. Vergelijkend onderzoek heeft aangetoond dat de traditionele boerderijvor-
men in Zeeland oorspronkelijk afkomstig zijn van het prehistorische hallehuis,
behorend tot het Frankische type. Het is echter niet duidelijk langs welke lijn de
huidige Zeeuwse boerderij zich heeft ontwikkeld, omdat de geschiedenis erg tur
bulent is geweest en werd gedomineerd door de strijd tegen het water. Na een
overstroming bleek vaak, dat een deel van de boerderij zo zwaar was bescha
digd., dat afbraak moest volgen. En dan werd in een andere stijl nieuwbouw
gepleegd.
De oudste bekende vorm in Zeeland is een combinatie van schuur en woonhuis
aan elkaar, met aan de voorkant een top- of trapgevel. Vaak bestonden de zij
wanden uit hout en vlechtwerk, aangesmeerd met mest. Toch werden in
Walcheren reeds in de tweede helft van de zestiende eeuw volledig sten woon
huizen gebouwd, die aanvankelijk met de korte zijde aan de schuur vast zaten.
In een latere fase werd vaak het woonhuis los van de schuur gebouwd, temidden
van een aantal bijgebouwen, zoals bakkeet, wagenschuur en varkenshokken.
Zeeuivsu boerderij ('De Sleene Poorte' - Baarlandj
Een afwijkende ontwikkeling voltrok zich op het weiclebedrijf in Schouwen, waar
evenals in Noord-Holland rondom een hooitas werd gebouwd. Op deze wijze
ontstond een stolpboerderij.
De 'Zeeuwse Boerderij' werd in vroegere jaren meestal bewoond door pachters.
Ze waren eigendom van de land- of ambachtsheren. De boerderijen waren
meestal van het Tangstype'.
Het woonhuis
Het boerenhuis heeft een rechthoekige plattegrond met de ingang aan één van
de lange zijden. Oorspronkelijk bevonden zich op de beganegrond slechts twee
vertrekken, namelijk de pronkkamer en aan de andere kant van de gang de
woonkamer annex keuken. Naarmate de oogsten rijker werden, groeide de
103
