As 'n asjetekt 'n uus mot bouive dan zuugt'n 'n teekenienge die t'n demo maeke
mot zo ma' niet uut z'n duum. Dan dienkt 'n an aore uzen die t'n wel es 'ezie eit
in van 7 eêne neemt 'n dit in van 't aore dat. Van 't eêne neemt 'n de veeste in
van I aore de kappe; van 't eêne de raemen in van t' aore de deure. As je noe
alleênig ma' nae' de kappe kiekt zouw je zegge: 't is 't uus van Arjaen. As je nae'
de veeste kiekt: 't is 't uus van Merien. Kiek je naede deuredan Heken't 't uus
van Tonus in kiekje nae' de raemen, dan Heken't 't uus van Klaos. Ma. 'I uus dat.
'ebouwd zal oore is nie van Arjaen in nie van Merien in nie van Tonus in nie van
Klaos!
Begriepe julder mien noe? 'k Ao d'n een of d'n aoren noödig om op den trap te
stae'praeten over de dunen in over de zeêë, over Westerdune in over Laege land.
over menschen van noe in over menschen van vroeger. Toe' è'k 'n ma' Jaonus
'enoemd, ma' ie kost oak best Gilles of Kernelis ofjewan of And ries of nog aores
g'eête
In as Jaonus noe weer es an 't praeten raekt - in da' za' gebeure as den redacteur
van "Ons Zeeland' wee ruumte eit - dan zu julder wè zie, dal 't Jaonus nie alleê
nig is. ma' dat er oak wat van 'n aore in z'n zit. Wan dan za' 'n 't over z'n
noam in 't leêge land - in die eit'n nie vo zoverre 'k wete! In iepraet over z'n meis-
sen - in die eit 'n oak nie, aweer vo zoverre 'k wete! In ie klets over 'n zangschole
dae t'n vroeger op 'eiveest is - in je kan toch wel an z'n oore dat 'n dan liege zou!
In ie roest over 'n 'oap diengen, die 'um nie overkomme binne, dae ka' jeg'rust op
weze!
Afijn, m 'n begriepe mekaore noe wè!
'k Ope da' julder aomae' goed gezond binne in 't groöte in 't kleine veêë aok! In
a' 'k nog es wat van julder schrieve, dienk ter dan aollied ma' bie - a' klienkt 't
soms 'n bitje raor - da' 'k alleênig ma' bedoele om goed uut te laete kommen wat
'n aordige menschen julder binne, '11 bitje mug an de bulekant mar eerhik in
trouw van binne.... in dat. in 'n lied daer 'n eêle boel misseluks in is, in 'n eêle boel
aordigs in goes nae de berbiesjes gaet!
Aollemaele de groetenisse
van die zich noemt
KEES KOLLENAER."
Kees Kollenaer, de dichter
I11 de maanden augustus en september 1928 verschenen in Ons Zeeland een vier
tal "Schouwse verzen", getiteld "Ochen op de stolpe", "De Kollen", "Wat d ouwe
strandjutters zonge" en "Nae Wesschouwe!".
Deze verzen zijn niet door Kees Kollenaer ondertekend. Dr. De Vin stelt in de
Kroniek van het land van de zeemeermin1982, dat gezien het geringe aantal
afwijkingen in de spelling van de verzen en Kollenaer's proza, met een zeer
grote waarschijnlijkheid mag worden aangenomen dat deze verzen eveneens van
de hand van Kees Kollenaer zijn. (De geringe afwijkingen zijn mogelijk aan het
beruchte zetduiveltje te wijten).
Een latere vondst in de Zierikzeesche Nieuwsbode van 20 augustus 1928 beves
tigt de veronderstelling van Dr. De Vin dat Kees ook poëzie heeft geschreven.
Het gedicht "Ons Schouwen" is wel door Kees Kollenaer ondertekend. De spel
ling komt eveneens in sterke mate overeen met de spelling in de eerder genoem
de verzen.
Uit "Nae Wesschouwe":
101
