An de lankant kiek je tot an Brouws'aeven,
Mil z'n groóte kêrreke', zo oud as de grond!
In aol die kleine durrepen, zilte op d'r wreken.
Uit "Ons Schouwen":
'Das 't laege land, 't laege land van Schouwen!' en 'Brouws'aeven mil z'n kêrre
ke'.
In het gedicht "De Kollen" beschrijft hij het leven van de zilvermeeuwen in het
duingebied van Schouwen.
DE KOLLEN.
Midden in de dunen, waer amper 'êllem wil groeie,
Op 'oóge, koele kopjes, wae' je de zeêwind 'oorloeie,
Wone de kollen in krooën bie mekaore,
't Nist van den eênen 'n endje van den aoren!
Var re van de menschen zilte z'op d'r eijers te broeien,
Waer 'n knientje enkelt es om de nisten kom stoeie,
Wae' z'n bonslienk zie komme in n koope] 'oore vliege:
Wan da' tuug perbeer aoltoös d'r jonge te kriegen.
'n Kidetje in 't zand mil 'n paer 'êllemaeren,
én om 't nist iveê te vinden, as ze deude locht komme vaere,
'n stik of wat schêllepjes, wit op 't gele zand.
Mit vischgraeten in gometten flak an de rand.
Om in bie Juni lêgge dae de jonge te droêlen,
Graeuiv-gnes van plumen mit mekaere te kroêle,
Koppen in d'oögte, in oögen as kraelen,
Volge ze d'oüwe, die d'r eten gae 'aele.
Mar a'gauw loape z' adeud'n dunen te scharrelen,
Bosjes veeren, die de wind deumekaore laet dwarrele!
As ter onraed komt is ter ivel 'n êllem bie d'and.
As ze daer achter schule, dan bin z'uut d'n brand!
In Juli binne ze vast a' groöter as 'n duve!
Op d'r sterrekepoöten kunne ze noe lang genog bluve!
D'r vlerreken dae'gae ze noe mee ekserseere,
Wan 't vliêgen dat motte z'in depetfeksje leere!
In Augustus beginne z' amit de kroo mee te trekken.
D'oüwe, witte knasters voorop, mitgroóte, kromme bekken.
Dan komme ze pas zêllef de jonge grauwe kollen,
In ze vaole in zeêë dichte bie de perbolle!
Nog 'n tiedje in ze vliege net zo goed as d'oüwe!
Dan magge ze mee, deu' werremte in deu' koüwe!
Deu'sturrem in deu' bujen, van d'eên nae' d'aoreplekke,
In 's aevens magge ze d'r oak mee op uut trekke!
roofvogel: Buizerd of Kiekendief
102
