antwoord. De besturen deelden mee dat ze geen voorstanders waren van samen voeging. Integendeel, ze stelden prijs op het behoud van hun zelfstandigheid. Daarom hadden ze geen belang bij een herschatting en weigerden hun mede werking. Gedeputeerde Staten deden een poging om de besturen alsnog tot mede werking te bewegen door te wijzen op de wenselijkheid van een herschatting en de daaraan verbonden voordelen, los van de plannen tot samenvoeging. De pol derbesturen handhaafden echter hun mening75. Tot een fusie van waterschappen kwam het alleen in westelijk Zeeuwsch-Vlaanderen door de oprichting van het Waterschap het Vrije van Sluis (1941), waardoor 76 polders en waterschappen ver dwenen. De grote voorstander van waterschapscentralisatie, het lid van Gedeputeerde Staten van Zeeland, mr. P. Dieleman, werd tijdens de Tweede Wereldoorlog waar nemend Commissaris en kreeg daardoor ruimte om zijn plannen tot verdere con centratie uit te werken. Door het samenvoegen van polders en waterschappen konden de hoge lasten van de zeedijken en verdediging van de oevers op een bil lijke wijze worden omgeslagen over alle gronden, die belang daarbij hadden. Een moeilijk probleem bleef de positie van de calamiteuze polders. In de visie van Dieleman moesten deze worden opgenomen in grotere eenheden onder voor waarde van nadere financiële regelingen. Ten aanzien van Schouwen-Duiveland werden twee waterschappen voorzien, één op Schouwen en één op Duiveland. Het einde van de oorlog verhinderde echter het uitvoeren van de plannen76. De inundatie van Schouwen-Duiveland in 1944 en 1945, die op last van de Duitse bezetter werd uitgevoerd, had voor de polders en waterschappen grote gevolgen. 17.433 hectare werd onder water gezet om een landing door de geallieerden te bemoeilijken. Door de verplichte evacuatie van driekwart van cle totale bevolking (c. 24.000) verdwenen ook cle meeste polderbestuurders. Het technisch personeel bleef achter om behulpzaam te zijn bij de zorg voor met name de dijken. Een Polderbestuurders op de dijk bij Bruinisse. Links dijkgraaf S. llage ran het Calamiteuze waterschap Bruinisse. Collectie Streekarchivariaat Schouwen-Duiveland.) 28

Tijdschriftenbank Zeeland

Kroniek van het Land van de Zeemeermin | 1996 | | pagina 32