Mitte fiets trapte je j'n eige uutte naecl, vö je d'r was, ma noe gieng 't zö vlug; op
Noordgouwe reeje m'n d'n tram nog verbie.
D'auto wier achter 't staduus gezet, in ons nae de mart. Mènselieve, wat een
drukte. De stoamkuuresel was t'r mit prachtige oute paeren, in een groat urgel. Je
rocht er nie uutgekeke!
D'r gebeurde nog een klein wonder ök. M'n oome schoot in de schietsalon overa
neffen. Ik stong d'r mit m'n tien jaer ma bie te lachen, zó klein as'k was. "Doe
jie't marres, vèntje nog nooit geschoote natuurluk! Je za nie glööve, 'k won
een stêêne klokje! M'n waere der aollemaele beduusd van!
De kop van Jut trok ök vee bekieks, ma de mensen, wae t'n vö de deure stieng
waere te beklaegen, dienk'k.
Oome in tante wouwe nae otel Jacob Cats. Dae was meziek vö d'n dans. M'n
vaocler was ambtenaer in docht nooit an zukke fetuuten. Mar affijn, ons nae
binne. M'n bofte, dat t'r 'n taefeltje vrie kwam. Ouwe Kees speelde armonika. Die
kwam uut Briepe, zei m'n tante. Z'n zeune zat achter 't slagwerk. Toen ze de
charleton deeje, zat m'n vaoder toch wè eeven te kieken, in m'n moeder zei, clat't
gin gezicht was. As ze een liedje gedanst adde, riepe ze: "Half uit" in dan wier d'r
geld opg'aele voor da ze d'n twééden dans deeje. Jè dat gieng toen zö.
M'n nog paeling g'eete aok.
Ma op 't ènde moste m'n toch naer uus. 'k Zat zö gröös as een puut mit 't klokje
op schoot tussen m'n vaoder in m'n oome. M'n reeje in 't aevendzonnetje over
den diek nae Zonnemaire. In de verte oorde je nog flarden meziek. in knallen.
D'r wier nog druk gepraet over aoles. In toen m'n wï onder de Nobelepöörte cleu
reeje, docht'k: "dat was de mooiste dag in m'n leven". Gelukkig è'k dat laeter
nog 'n paer keer gedocht.
Allee ménsen. Gegroet! JAOKOB.
'In toen m 'n wt oncler de Nobelepöörte den
reeje, docht 'k:
"dat was de mooiste dag in m'n leven".
coll.Jvan Loo.)
H3
